1. O Ginoo, ikaw ang akong Dios;pasidunggan ko ikaw ug daygon ang imong ngalankay naghimo ka man ug mga katingalahang butang;ang giplano mo kaniadto, gituman mo gayod.
2. Gigun-ob mo ang mga siyudad nga kinutaan;giguba mo ang palasyo sa among mga kaaway,ug dili na gayod kini matukod pag-usab.
3. Busa pasidunggan ka sa katawhan sa gamhanang kanasoran,ug kahadlokan ka sa bangis nga mga nasod.
4. Dalangpanan ka sa mga kabos panahon sa kalisod,ug panalipod batok sa mga bagyo ug sa init;ang hasmag sa tawong bangis,sama sa bagyo nga mohapak sa paril,
5. sama sa kainit sa diserto.Gipahilom mo ang kabanha sa among mga kaaway.Sama sa panganod nga mohatag ug landong panahon sa init nga adlaw,mahilom usab ang awit sa tawong bangis.
6. Dinhi sa Bukid sa Sion himoon sa Ginoo nga Labing Gamhanan alang sa tanang katawhan ang usa ka kombira sa mga lamiang pagkaon ug mga labing maayong bino.
7. Ug langkaton niya ang panganod sa kagul-anan nga nagpandong sa tanang kanasoran.
8. Gun-obon sa dayon sa Ginoong Dios ang kamatayon ug pahiran ang mga luha ug papason niya ang kaulaw sa iyang katawhan. Mao kini ang gisulti sa Ginoo.
9. Inig-abot niadtong adlawa, ang tanan moingon, “Siya mao ang Dios nga atong gilaoman nga maoy moluwas kanato. Siya mao ang Ginoo! Maglipay kita sa iyang pagluwas kanato!”
10. Kay dinhi niining bukira magpabilin ang gahom sa Ginoo apan tunobtunoban ang Moab sama sa uhot nga tunobtunoban diha sa taihan.
11. Ug ikapay sa Moab ang iyang kamot sama sa naglangoy. Apan putlon sa Ginoo ang garbo sa Moab ug pakyason ang tanan niyang paningkamot.
12. Lumpagon sa Ginoo ang habog niyang mga paril ug mangahulog kini ngadto sa yuta.