14. Yosef het, vir die koring wat hulle gekoop het, al die geld wat in Mitzrayim en in die land Kena’an te vinde was, bymekaar gemaak en Yosef het die geld in die paleis van Farao gebring.
15. Toe die geld in Mitzrayim en in die land Kena’an op was, het al die Mitzrayiete na Yosef gekom en gesê: “Gee vir ons brood, want waarom moet ons voor u oë sterf, want die geld is op?”
16. Yosef antwoord: “Gee julle vee, dan sal ek vir julle brood gee vir die vee as die geld op is.”
17. Toe bring hulle hul vee na Yosef toe en Yosef het vir hulle brood gegee vir die perde, die kleinvee, die beeste van die troppe en vir die donkies en hy het hulle dié jaar gevoed met brood vir die waarde van al hulle vee.
18. Toe dié jaar verby was, het hulle na hom gekom in die volgende jaar en vir hom gesê: “Ons kan dit nie vir my meester wegsteek nie, maar die geld is op en my meester het ons vee en beeste. Daar het niks voor my meester oorgebly nie as net ons liggame en ons grond.
19. Waarom moet ons voor u oë doodgaan, ons sowel as ons grond? Koop ons en ons grond vir brood, dan sal ons met ons grond vir Farao dien en gee vir ons saad dat ons kan leef en nie sterf nie en dat die grond nie verlate word nie.”