10. Laat My daarom alleen sodat My wraak teen hulle kan brand en Ek hulle verteer en Ek sal van jou ’n groot nasie maak.”
11. Moshe het voor יהוה, sy God, gesmeek en gesê: “Waarom, יהוה, brand U woede teen U volk wat U met groot krag en met ’n sterk hand uit die land van Mitzrayim uitgelei het?
12. Hoekom sou die Mitzrayiete praat en sê: ‘Hy het hulle uitgelei om hulle kwaad aan te doen, in die berge om te bring en hulle van die aardbodem af te vernietig?’ Draai weg van U brandende wraak en verander U gedagtes om skade te doen aan U volk.
13. Onthou vir Avraham, Yitz’gak en Yisra’el, U diensknegte, vir wie U by Uself gesweer en aan wie U gesê het: ‘Ek sal julle nageslag vermeerder soos die sterre van die hemel en hierdie hele land waarvan Ek gepraat het, sal Ek aan julle nageslag gee sodat hulle dit vir ewig kan besit.’”
14. יהוה het Sy gedagtes verander oor die skade wat Hy gesê het Hy Sy volk sou aandoen.
15. Moshe het omgedraai en van die berg afgeklim, met die twee tafels van die Getuienis in sy hand. Die tafels was op altwee kante geskryf; hulle was op die een en op die ander kant geskryf.
16. Die tafels was die werk van God en die skrif was ook die skrif van God, in die tafels gegraveer.
17. Toe Y’hoshua die stem van die volk hoor, hoe hulle juig, sê hy vir Moshe: “Daar is die geluid van oorlog in die kamp.”
18. Hy antwoord: “Dit is nie die klank van die gejuig van oorwinning nie en ook nie die geskree van neerlaag nie: ek hoor die klank van singery.”
19. Dit het gebeur dat toe hy naby die kamp kom en die kalf en dansery sien, die woede van Moshe ontvlam het en hy die tafels uit sy hande gegooi en hulle onder die berg gebreek het.
20. Hy het die kalf gevat wat hulle gemaak het, dit met vuur verbrand, dit fyn gemaal, dit op die water gestrooi en die seuns van Yisra’el dit maak drink.
21. Moshe het vir Aharon gesê: “Wat het hierdie volk aan jou gedoen dat jy so ’n groot sonde oor hulle gebring het?”
22. Aharon antwoord: “Laat die woede van my meester nie ontvlam nie. U ken self die volk dat hulle gerig is tot boosheid,
23. want hulle het vir my gesê: ‘Maak vir ons gode wat voor ons uittrek, want hierdie Moshe, die man wat ons uit die land van Mitzrayim laat optrek het, ons weet nie wat van hom geword het nie.’
24. Ek het vir hulle gesê: ‘Wie goud het, laat dié dit afbreek!’ Hulle het dit vir my gegee en ek het dit in die vuur gegooi en hierdie kalf het daaruit gekom.’”
25. Toe Moshe sien dat die volk sonder beheer was, want Aharon het hulle losgelaat; tot die spottende gefluister onder hulle teëstanders;
26. het Moshe in die poort van die kamp gaan staan en gesê: “Wie vír יהוה is, kom na my toe!” Al die seuns van Levi het by hom bymekaargekom.
27. Hy het vir hulle gesê: “So sê יהוה, die God van Yisra’el: ‘Laat elkeen sy swaard aan sy sy sit. Gaan heen en weer van poort tot poort in die kamp en laat elkeen sy broer, sy vriend en sy naaste doodmaak.’”