7. Nou, ek het gehoor dat u skeerders het. U herders was by ons en ons het hulle nie beledig nie en hulle het ook niks vermis, al die dae wat hulle in Karmel was nie.
8. Vra u jongmanne en hulle sal u vertel. Laat my jongmanne daarom guns vind in u oë, want ons het op ’n feestelike dag gekom. Gee asseblief wat u byderhand het aan u diensknegte en aan u seun Dawid.”
9. Toe Dawid se jongmanne arriveer, praat hulle met Naval volgens al hierdie woorde in Dawid se naam; toe wag hulle.
10. Naval het egter die diensknegte van Dawid geantwoord en gesê: “Wie is Dawid? Wie is die seun van Yishai? Daar is vandag baie diensknegte wat elkeen wegbreek van sy meester af.
11. Sou ek dan my brood, my water en my slaggoed wat ek vir my skeerders geslag het, vat en vir manne gee wie se oorsprong ek nie ken nie?”
12. Dawid se jongmanne het omgedraai op hulle pad en teruggegaan en gekom en hom vertel volgens al hierdie woorde.
13. Dawid sê vir sy manne: “Gord elkeen sy swaard aan!” Elke man het sy swaard aangegord en Dawid het ook sy swaard aangegord en omtrent vier honderd man het agter Dawid opgegaan terwyl twee honderd by die bagasie gebly het.
14. Een van die jongmanne het egter vir Avigayil, die vrou van Naval, vertel en gesê: “Let op, Dawid het boodskappers uit die wildernis gestuur om ons meester te groet en hy het hulle afgejak.
15. Tog was die manne vir ons baie goed en ons is nie beledig of het enige iets vermis al die dae wat ons saam met hulle rondgetrek het toe ons in die veld was, nie.
16. Hulle was ’n muur vir ons, snags sowel as bedags, al die dae wat ons die skape by hulle opgepas het.
17. Nou, daarom moet uself weet en oorweeg wat u moet doen, want boosheid word beplan teen ons meester en teen sy hele huishouding en hyself is so ’n deugniet dat niemand met hom kan praat nie.”
18. Toe het Avigayil gou twee honderd brode, twee kanne wyn, vyf voorbereide skape, vyf mate gebraaide graan, ’n honderd rosynekoeke en twee honderd vyekoeke gevat en dit op donkies gelaai.