18. Bat-Sh’va het gesê: “Goed, ék sal met die koning namens jou praat.”
19. Bat-Sh’va het na koning Shlomo gegaan om met hom namens Adoniyah te praat en die koning het opgestaan om haar te ontmoet, voor haar neergebuig en op sy troon gaan sit; toe het hy vir die moeder van die koning ’n troon laat opstel en sy het aan sy regterhand gesit.
20. Toe sê sy: “Ek het een klein versoekie vir u; moet my nie weier nie.” Die koning antwoord haar: “Vra, my moeder, want ek sal u nie weier nie.”
21. Sy sê: “Laat Avishag, die Shunamiet, vir u broer Adoniyah as vrou gegee word.”
22. Koning Shlomo antwoord en sê vir sy moeder: “Waarom vra u Avishag, die Shunamiet, vir Adoniyah? Vra ook die koningskap vir hom, want hy is my ouer broer. Vir hom, vir Evyatar, die priester en vir Yo’av, die seun van Tz’ruyah!”
23. Toe sweer koning Shlomo by יהוה en sê: “Mag God so aan my doen en ook meer, as Adoniyah nie hierdie woord teen sy eie lewe gepraat het nie.
24. Nou, daarom, soos יהוה leef wat my bevestig het en my op die troon van my vader Dawid laat sit en vir my ’n huis gemaak het volgens sy belofte, sal Adoniyah sekerlik vandag doodgemaak word!”
25. Koning Shlomo het vir B’nayah, die seun van Y’hoyada gestuur en hy het hom aangeval sodat hy dood is.
26. Toe sê die koning vir Evyatar, die priester: “Gaan na `Anatot, na jou eie grond, want jy verdien om te sterf, maar ek sal jou nie nou doodmaak nie omdat jy die ark van die Meester, יהוה, voor my vader Dawid uit gedra het en omdat jy alles gely het wat my vader gely het.”
27. So het Shlomo Evyatar ontslaan sodat hy nie meer priester van יהוה was nie, om die woord van יהוה te vervul wat Hy oor die huis van `Eli in Shiloh gespreek het.
28. Die nuus het by Yo’av gekom, want Yo’av het Adoniyah gevolg, alhoewel hy nie vir Avshalom gevolg het nie. Yo’av het na die tent van יהוה gevlug en die horings van die altaar vasgegryp.
29. Dit is vir koning Shlomo vertel dat Yo’av gevlug het na die tent van יהוה en let op, hy is langs die altaar! Toe stuur Shlomo vir B’nayah, die seun van Y’hoyada en sê: “Gaan, val hom aan.”
30. B’nayah het by die tent van יהוה gekom en vir hom gesê: “So het die koning gesê: “Kom uit.” Hy sê egter: “Nee, want ek sal sterf.” B’nayah het weer woord na die koning gebring en gesê: “Só het Yo’av gepraat en só het hy my geantwoord.”
31. Die koning sê vir hom: “Doen soos hy gepraat het en val hom aan en begrawe hom sodat jy die onskuldige bloed wat Yo’av vergiet het, van my en my vader se huis af kan verwyder.
32. יהוה sal sy bloed op sy eie kop laat terugkeer omdat hy twee manne, meer onpartydig opreg en beter as hy, aangeval en hulle met die swaard vermoor het sonder dat my vader Dawid daarvan geweet het: Avner, die seun van Ner, die bevelvoerder van die leër van Yisra’el en `Amasa, die seun van Yeter, die bevelvoerder van die leër van Y’hudah