33. Alles wat Daniël gesê het, het dadelik gebeur met koning Nebukadnesar. Die mense het hom weggejaag. Hy moes gras eet soos ’n bees, en die dou het hom natgemaak. Sy hare het so lank geword soos ’n arend se vere, en sy naels het so lank geword soos ’n voël se naels.
34. Nebukadnesar het geskryf: “Toe die sewe jaar verby was, het ek na die hemel gekyk en gebid. My verstand het teruggekom. Ek het die Hoogste God geprys, Hy wat altyd lewe. Hy sal altyd regeer, Hy sal altyd Koning wees.
35. Die mense op die aarde is nie belangrik nie, hulle is almal soos niks. God doen wat Hy wil met die sterre in die lug en met die mense op die aarde. Niemand kan Hom keer nie, niemand mag vir Hom vra: ‘Wat doen U?’ nie.
36. “Toe het my verstand teruggekom. Ek, Nebukadnesar, het weer soos ’n koning gelyk. My raadgewers en my ander belangrike amptenare het na my toe gekom. Hulle het my weer koning gemaak, en ek is nou ’n belangriker koning as wat ek was.
37. Ek, Nebukadnesar, prys die Koning van die hemel, want alles wat Hy doen, is reg. Hy kan hoogmoedige mense verneder.”