บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เพลงคร่ำครวญ 3 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

1. ข้าพเจ้าคือผู้ที่เห็นความทุกข์ลำเค็ญจากไม้เรียวแห่งพระพิโรธของพระองค์

2. พระองค์ทรงขับไล่ข้าพเจ้าออกมาเดินในความมืดมนแทนที่จะเดินในความสว่าง

3. อันที่จริงพระองค์ทรงหันมาเล่นงานข้าพเจ้าครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดวันคืน

4. พระองค์ทรงกระทำให้เนื้อและหนังของข้าพเจ้าเหี่ยวย่นไปทรงหักกระดูกของข้าพเจ้า

5. พระองค์ทรงล้อมกรอบข้าพเจ้าไว้ด้วยความขมขื่นและความทุกข์ลำเค็ญ

6. พระองค์ทรงทำให้ข้าพเจ้าอยู่ในความมืดเหมือนคนที่ตายไปนานแล้ว

7. พระองค์ทรงล้อมข้าพเจ้าไว้ไม่ให้หนีไปได้พระองค์ทรงถ่วงข้าพเจ้าด้วยโซ่ตรวน

8. แม้เมื่อข้าพเจ้าทูลวิงวอนขอความช่วยเหลือพระองค์ไม่ทรงรับฟังคำอธิษฐานของข้าพเจ้า

9. พระองค์ทรงวางศิลากั้นทางของข้าพเจ้าทรงทำให้หนทางของข้าพเจ้าคดเคี้ยว

10. พระองค์ทรงเป็นดั่งหมีที่คอยตะครุบดั่งสิงโตที่ซุ่มอยู่

11. พระองค์ทรงลากข้าพเจ้าออกจากทางและฉีกข้าพเจ้าเป็นชิ้นๆแล้วทิ้งข้าพเจ้าโดยไม่มีใครมาช่วย

12. พระองค์ทรงโก่งคันธนูเล็งข้าพเจ้าเป็นเป้า

13. ลูกธนูจากแล่งธนูของพระองค์เสียบทะลุหัวใจของข้าพเจ้า

14. ข้าพเจ้าตกเป็นขี้ปากให้พี่น้องร่วมชาติหัวเราะเยาะเขาร้องเพลงล้อเลียนข้าพเจ้าวันยังค่ำ

15. พระองค์ทรงให้ข้าพเจ้ากินผักรสขมจนอิ่มและทำให้ข้าพเจ้าเข็ดขมด้วยบอระเพ็ด

16. พระองค์ทรงเลาะฟันของข้าพเจ้าด้วยกรวดทรงเหยียบย่ำข้าพเจ้าจมฝุ่นธุลี

17. สันติสุขถูกพรากไปจากใจของข้าพเจ้าข้าพเจ้าลืมไปแล้วว่าความเจริญรุ่งเรืองเป็นอย่างไร

18. ข้าพเจ้าจึงกล่าวว่า “ศักดิ์ศรีของข้าพเจ้าสูญสิ้นเสียแล้วและทุกสิ่งที่ข้าพเจ้าคาดหวังจากองค์พระผู้เป็นเจ้าก็พังทลาย”

19. โปรดระลึกถึงความทุกข์ลำเค็ญและการระหกระเหินของข้าพเจ้าระลึกถึงความขมขื่นและบอระเพ็ดที่ข้าพเจ้าได้รับ

20. ข้าพเจ้าจดจำสิ่งเหล่านี้ได้ดีและจิตใจของข้าพเจ้าก็หดหู่อยู่ภายใน

21. ถึงกระนั้นข้าพเจ้าก็หวนคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ข้าพเจ้าจึงมีความหวัง

22. เพราะความรักใหญ่หลวงขององค์พระผู้เป็นเจ้าเราจึงไม่ถูกผลาญทำลายไปเพราะพระเมตตาของพระองค์ไม่เคยยั้งหยุด

23. มีมาใหม่ทุกเช้าความซื่อสัตย์ของพระองค์ยิ่งใหญ่นัก

24. ข้าพเจ้ากล่าวกับตนเองว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นทั้งหมดที่ข้าพเจ้ามีฉะนั้นข้าพเจ้าจะรอคอยพระองค์”

25. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงดีต่อผู้ที่ฝากความหวังไว้กับพระองค์ทรงดีต่อผู้ที่แสวงหาพระองค์

26. เป็นการดีที่จะสงบรอคอยความรอดที่องค์พระผู้เป็นเจ้าประทาน

27. เป็นการดีที่คนเราจะแบกแอกไว้ขณะยังหนุ่มสาว

28. ให้เขานั่งเงียบๆ อยู่แต่ลำพังเพราะพระองค์ทรงวางแอกนั้นไว้บนเขา

29. ให้เขาจำนนซบหน้าลงกับดินเพราะอาจยังมีความหวัง

30. ให้เขาเอียงแก้มให้ผู้ที่จะตบเขาและให้เขายอมรับความอัปยศอดสู

31. เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ทรงทอดทิ้งมนุษย์ตลอดไป

32. แม้พระองค์ทรงให้เกิดความทุกข์โศก แต่ก็ยังจะทรงสำแดงความเมตตาสงสารตามความรักมั่นคงอันใหญ่หลวงของพระองค์

33. เพราะพระองค์ไม่ได้ทรงเต็มพระทัยที่จะให้เกิดความทุกข์ทรมานหรือความโศกเศร้าแก่มนุษย์ทั้งหลาย

34. การเหยียบย่ำนักโทษทั้งปวงในดินแดน

35. การตัดสิทธิ์ผู้หนึ่งผู้ใดต่อหน้าองค์ผู้สูงสุด

36. การไม่ให้ความยุติธรรมแก่ผู้หนึ่งผู้ใดองค์พระผู้เป็นเจ้าจะไม่ทรงเห็นสิ่งเหล่านี้หรือ?

37. หากองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้มีประกาศิตไว้ผู้ใดเล่าจะสั่งให้มันเกิดขึ้นได้?

38. ทั้งหายนะและสิ่งดีงามล้วนมาจากพระโอษฐ์ขององค์ผู้สูงสุดไม่ใช่หรือ?

39. ควรหรือที่มนุษย์จะบ่นเมื่อถูกลงโทษเพราะบาปทั้งหลายของตน?

40. ให้เราสำรวจตรวจตราวิถีทางของเราเองและให้เรากลับมาหาองค์พระผู้เป็นเจ้า

41. ให้เราชูใจและชูมือขึ้นอธิษฐานต่อพระเจ้าในสวรรค์และกล่าวว่า

42. “ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำบาปและได้กบฏและพระองค์ไม่ได้ทรงให้อภัย

43. “พระองค์ทรงคลุมพระองค์เองไว้ด้วยพระพิโรธและทรงตามล่าข้าพระองค์ทั้งหลายพระองค์ทรงประหารโดยไม่ปรานี

44. พระองค์ทรงคลุมพระองค์เองไว้ด้วยเมฆเพื่อไม่ให้คำอธิษฐานใดๆ ขึ้นถึงพระองค์ได้

45. พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นกากเดนและเศษขยะในหมู่ประชาชาติ

46. “ศัตรูทั้งปวงของพวกข้าพระองค์เปิดปากว่าร้ายพวกข้าพระองค์

47. พวกข้าพระองค์เผชิญความน่าสะพรึงกลัวการหลอกลวงและความพินาศย่อยยับ”

48. ธารน้ำตาไหลหลั่งจากตาของข้าพเจ้าเพราะพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้าถูกทำลาย

49. ข้าพเจ้าจะหลั่งน้ำตาไม่ขาดสายไม่หยุดหย่อน

50. จนกว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทอดพระเนตรจากฟ้าสวรรค์ลงมาเหลียวแล

51. สิ่งที่เห็นทำให้จิตใจของข้าพเจ้าทุกข์ระทมเพราะหญิงทุกคนในเมืองของข้าพเจ้า

52. บรรดาผู้ที่เป็นศัตรูกับข้าพเจ้าโดยไม่มีสาเหตุตามล่าข้าพเจ้าเหมือนล่านก

53. พวกเขามุ่งปลิดชีวิตของข้าพเจ้าในบ่อและขว้างก้อนหินใส่ข้าพเจ้า

54. น้ำไหลท่วมมิดศีรษะของข้าพเจ้าจนข้าพเจ้าคิดว่าตัวเองถึงจุดจบแล้ว

55. ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ร้องเรียกพระนามของพระองค์จากก้นบ่อ

56. พระองค์ทรงได้ยินข้าพระองค์อ้อนวอนว่า “ขออย่าทรงปิดพระกรรณจากคำร้องทูลขอการบรรเทาของข้าพระองค์”

57. พระองค์เสด็จมาใกล้เมื่อข้าพระองค์ร้องเรียกพระองค์และตรัสว่า “อย่ากลัวเลย”

58. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงรับคดีความของข้าพระองค์ทรงไถ่ชีวิตของข้าพระองค์

59. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงเห็นการร้ายที่เขาทำแก่ข้าพระองค์ขอทรงให้ความเป็นธรรมแก่ข้าพระองค์!

60. พระองค์ทรงเห็นแผนแก้แค้นอันลึกล้ำของพวกเขาสิ่งทั้งปวงที่พวกเขาคบคิดกันต่อสู้ข้าพระองค์

61. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงได้ยินคำสบประมาทของพวกเขาแล้วสิ่งทั้งปวงที่พวกเขาคบคิดกันต่อสู้ข้าพระองค์

62. สิ่งที่เหล่าศัตรูซุบซิบพึมพำว่าร้ายข้าพระองค์ตลอดทั้งวัน

63. โปรดทอดพระเนตรพวกเขา! จะลุกเหินเดินนั่งพวกเขาก็ร้องเพลงถากถางข้าพระองค์

64. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงคืนสนองพวกเขาอย่างสาสมตามสิ่งที่มือของพวกเขาได้ทำ

65. ขอทรงคลี่ผ้าคลุมใจของพวกเขาขอให้คำสาปแช่งของพระองค์ตกแก่พวกเขา!