1. อย่าโอ้อวดเรื่องของวันพรุ่งนี้เพราะเจ้าไม่รู้ว่าในวันหนึ่งจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง
2. อย่ายกย่องตัวเองด้วยปากของเจ้าเองให้คนอื่นเป็นผู้ยกย่อง ไม่ใช่ด้วยริมฝีปากของเจ้าเอง
3. หินก็หนัก ทรายก็หนักแต่การยั่วโมโหของคนโง่หนักยิ่งกว่าทั้งสองอย่างนั้น
4. ความโกรธนั้นโหดร้าย และโทสะนั้นท่วมท้นแต่ใครเล่าจะทนเผชิญความอิจฉาริษยาได้?
5. ตักเตือนอย่างเปิดเผยยังดีกว่าซ่อนคำเตือนไว้ด้วยความรัก
6. บาดแผลที่เพื่อนทำก็ยังน่าเชื่อถือแต่จูบของศัตรูก็พร่ำเพรื่อไม่จริงใจ
7. คนที่อิ่มแล้วเหยียบย่ำน้ำผึ้งจากรวงส่วนผู้ที่หิวโหย ทุกสิ่งที่ขมก็มีรสหวาน
8. คนที่เตลิดหนีออกจากบ้านก็เหมือนนกเตลิดหนีออกจากรัง
9. น้ำอบน้ำหอมทำให้ชื่นใจคำแนะนำจากใจของเพื่อนทำให้ชื่นจิต
10. อย่าละทิ้งมิตรสหายของเจ้าหรือของครอบครัวเจ้าและอย่าไปบ้านพี่น้องเมื่อเจ้าทุกข์ยากลำบากเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ก็ดีกว่าพี่น้องที่อยู่ไกล
11. ลูกเอ๋ย จงฉลาดและทำให้เราปลาบปลื้มใจเราจะได้ตอบคนที่สบประมาทเรา
12. คนมีวิจารณญาณเห็นภัยอันตรายและหลบเข้าที่กำบังส่วนคนโง่เดินลุยต่อไปและต้องทุกข์ทนกับผลที่ตามมา
13. จงยึดเสื้อผ้าของผู้ที่ค้ำประกันให้แก่คนแปลกหน้ายึดไว้เป็นมัดจำ เมื่อเขาประกันให้หญิงเสเพล
14. ผู้ที่มาแผดเสียงอวยพรเพื่อนบ้านแต่เช้ามืดเขาจะถือว่าเป็นคำสาปแช่ง
15. ภรรยาที่ชอบหาเรื่องก็เหมือนหลังคารั่วภายใต้พายุฝน
16. ห้ามนางก็เหมือนห้ามลมหรือเอามือคว้าน้ำมัน
17. เหล็กลับเหล็กได้ฉันใดคนเราก็ลับกันได้ฉันนั้น
18. ผู้ที่ดูแลต้นมะเดื่อจะได้กินผลของมันผู้ที่ปกป้องดูแลเจ้านายจะได้รับเกียรติ
19. น้ำสะท้อนให้เห็นใบหน้าฉันใดพฤติกรรมก็สะท้อนให้เห็นจิตใจของคนฉันนั้น
20. แดนมรณาและแดนพินาศไม่เคยเต็มอิ่มตาของคนเราก็ไม่รู้จักอิ่มหนำ
21. เบ้าหลอมมีไว้สำหรับเงิน เตาถลุงมีไว้สำหรับทองคำส่วนคนเราพิสูจน์ได้ด้วยคำยกย่องชมเชยของเขา
22. ถึงแม้จะเอาคนโง่ใส่ครกตำเหมือนใช้สากตำข้าวก็ยังไม่อาจขจัดความโง่ออกจากตัวเขา
23. จงดูแลความเป็นอยู่ของแพะแกะของเจ้าให้ดีจงเอาใจใส่ฝูงสัตว์ของเจ้า
24. เพราะทรัพย์สมบัติไม่ยั่งยืนชั่วนิรันดร์และมงกุฎก็ไม่ได้มั่นคงตลอดทุกชั่วอายุ
25. เมื่อฟางถูกเก็บไปและหญ้าใหม่งอกขึ้นมา และเมื่อพืชผักถูกเก็บเกี่ยวจากเนินเขา
26. เมื่อนั้นเจ้าจะได้เสื้อผ้าจากแกะและเจ้าจะได้ค่านาจากแพะ