บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

สุภาษิต 1 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

จุดประสงค์และหัวใจของสุภาษิต

1. สุภาษิตของกษัตริย์โซโลมอนแห่งอิสราเอล โอรสของดาวิด

2. เพื่อบรรลุปัญญาและคำสั่งสอนเพื่อให้เข้าใจถ้อยคำแห่งวิจารณญาณ

3. เพื่อรับฟังคำสั่งสอนที่ทำให้เกิดไหวพริบปฏิภาณทำสิ่งที่ถูกต้อง ยุติธรรม และเที่ยงธรรม

4. เพื่อให้คนอ่อนต่อโลกรู้ทันเล่ห์เหลี่ยมให้เยาวชนมีความรู้และความเฉลียวฉลาด

5. ให้ผู้ที่ฉลาดรับฟังและเพิ่มพูนความรู้ให้ผู้ที่มีความเข้าใจได้รับการชี้แนะ

6. เพื่อให้เข้าใจสุภาษิตและคำอุปมาคำสอนและคำปริศนาของปราชญ์

7. ความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นบ่อเกิดของความรู้ส่วนคนโง่ดูหมิ่นปัญญาและคำสั่งสอน

บทนำ

8. ลูกเอ๋ย จงฟังคำสั่งสอนของพ่อเจ้าและอย่าละเลยคำสอนของแม่เจ้า

9. เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นมาลัยประดับเกล้าเป็นสร้อยประดับคอของเจ้า

10. ลูกเอ๋ย หากคนบาปมาชักชวนเจ้าอย่าคล้อยตามพวกเขา

11. หากพวกเขากล่าวว่า “มากับเราเถิดให้เราซุ่มคอยเอาเลือดคนให้เราดักทำร้ายคนบริสุทธิ์เล่นเถิด

12. ให้เราเป็นเหมือนหลุมฝังศพที่กลืนพวกเขาทั้งเป็นกลืนพวกเขาทั้งตัวเหมือนคนตกลงไปในหลุมลึก

13. เราจะยึดของมีค่าทุกชนิดเอาของที่ปล้นมาเก็บไว้ให้เต็มบ้านของเรา

14. มาเป็นพวกเราสิจะได้ใช้เงินกระเป๋าเดียวกับเรา”

15. ลูกเอ๋ย อย่าไปร่วมทางกับพวกเขาอย่าเดินในทางของพวกเขาเลย

16. เพราะเท้าของพวกเขาวิ่งไปหาความหายนะพวกเขาจะเสียเลือดเสียเนื้อในไม่ช้า

17. เปล่าประโยชน์ที่จะขึงตาข่ายเพราะนกทุกตัวมองเห็น!

18. คนเหล่านี้ซุ่มคอยเอาโลหิตของตัวเองเขาดักเอาชีวิตตัวเอง!

19. นั่นแหละคือจุดจบของบรรดาผู้หากำไรมาโดยทุจริตมันย่อมคร่าชีวิตตัวเขาเอง

คำเตือนไม่ให้ปฏิเสธปัญญา

20. ปัญญาป่าวร้องอยู่บนท้องถนนเปล่งเสียงในที่ชุมชน

21. นางร้องเรียกอยู่บนยอดกำแพงนางร้องบอกที่ประตูเมืองว่า

22. “พวกอ่อนต่อโลกเอ๋ย เจ้าจะรักความโง่ไปนานแค่ไหน?คนมักเยาะเย้ยจะหลงใหลการเยาะเย้ยไปนานเพียงไร?คนโง่จะชังความรู้ไปนานสักเท่าใด?

23. จงกลับตัวกลับใจมาฟังคำเตือนของเรา!เราจะเทความคิดจิตใจของเราแก่เจ้าและจะให้เจ้าเข้าใจคำสั่งสอนของเรา

24. แต่เนื่องจากเจ้าปฏิเสธเมื่อเราร้องเรียกไม่มีใครใส่ใจเมื่อเรากวักมือ

25. เพราะเจ้าไม่แยแสคำแนะนำทั้งสิ้นของเราไม่ยอมรับคำตักเตือนจากเรา

26. ดังนั้นเราก็จะหัวเราะเยาะเจ้าเมื่อภัยพิบัติโจมตีเจ้าเราจะเยาะเย้ยเจ้าเมื่อความหายนะมาถึงเจ้า

27. เมื่อความหายนะมาถึงเจ้าดั่งพายุเมื่อความพินาศถาโถมเข้ามาดั่งพายุหมุนเมื่อความเดือดร้อนลำเค็ญท่วมท้นเจ้า

28. “เมื่อนั้นพวกเขาจะร้องเรียกเรา แต่เราจะไม่ตอบพวกเขาจะเสาะแสวงหาเรา แต่จะไม่พบ

29. เพราะพวกเขาได้ชังความรู้และเลือกที่จะไม่ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้า

30. เพราะพวกเขาไม่ยอมรับคำแนะนำของเราไม่ไยดีต่อคำตักเตือนของเรา

31. พวกเขาจะได้รับผลจากวิถีทางของตัวเองและเต็มอิ่มกับผลจากแผนร้ายของตน

32. เพราะคนอ่อนต่อโลกจะฆ่าตัวเองด้วยการหันออกนอกลู่นอกทางและคนโง่จะทำลายตัวเองด้วยความเฉยเมยของพวกเขา

33. แต่ผู้ใดรับฟังเราจะอยู่อย่างปลอดภัยจะสุขสบาย ไม่หวั่นเกรงภยันตรายใดๆ”