1. พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า
2. “จงพูดกับคนอิสราเอลและเอาไม้เท้าจากเขาทั้งหลาย ไม้เท้าหนึ่งอันจากแต่ละสกุล รวมเป็นไม้เท้าสิบสองอันจากผู้นำของทุกสกุล เจ้าจงเขียนชื่อแต่ละคนไว้บนไม้เท้าของเขา
3. เขียนชื่อของอาโรนไว้บนไม้เท้าของคนเลวี เพราะจะมีไม้เท้าอันเดียวสำหรับหัวหน้าของแต่ละสกุล
4. จงวางไม้เท้าเหล่านั้นไว้ในเต็นท์นัดพบตรงหน้าหีบแห่งสักขีพยานที่เราพบกับเจ้าทั้งหลาย
5. และไม้เท้าของคนที่เราเลือกสรรนั้นจะงอก เช่นนี้แหละ เราจะทำให้เสียงบ่นของคนอิสราเอลซึ่งบ่นว่าเจ้าต่อเรานั้นสงบลง”
6. โมเสสจึงสั่งคนอิสราเอล และผู้นำทุกคนของพวกเขาก็มอบไม้เท้าแก่ท่านคนละอัน ไม้เท้าหนึ่งอัน สำหรับผู้นำหนึ่งคนตามสกุล รวมเป็น 12 อัน และไม้เท้าของอาโรนก็รวมอยู่ในไม้เท้าเหล่านั้นด้วย
7. แล้วโมเสสวางไม้เท้าเหล่านั้นเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ในเต็นท์แห่งสักขีพยาน
8. วันรุ่งขึ้นโมเสสเข้าไปในเต็นท์แห่งสักขีพยาน และดูสิ ไม้เท้าของอาโรนสำหรับพงศ์พันธุ์เลวีนั้นงอกขึ้น ทั้งมีดอกตูมและดอกบาน และเกิดผลอัลมอนด์สุกบ้าง
9. แล้วโมเสสนำไม้เท้าทั้งหมดจากเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์มายังคนอิสราเอลทั้งหมด พวกเขาได้ตรวจดู แล้วแต่ละคนก็นำไม้เท้าของตนไป
10. พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “จงนำไม้เท้าของอาโรนกลับไปวางไว้ต่อหน้าหีบแห่งสักขีพยาน เพื่อเก็บไว้เป็นหมายสำคัญเตือนพวกกบฏ เพื่อเจ้าจะให้เขาทั้งหลายยุติการบ่นว่าเรา เพื่อพวกเขาจะไม่ต้องตาย”
11. โมเสสก็ทำเช่นนี้ พระยาห์เวห์ตรัสสั่งท่านอย่างไร ท่านก็ทำอย่างนั้น
12. และคนอิสราเอลพูดกับโมเสสว่า “ดูซิ เราพินาศแล้ว เราถึงที่ตายแล้ว เราตายกันหมดแล้ว
13. ทุกคนที่มาใกล้พลับพลาของพระยาห์เวห์ต้องตาย เราจะต้องตายกันหมดหรือ?”