5. që shijuan bukurinë e fjalës së Perëndisë dhe mrekullitë e jetës së ardhshme
6. dhe që pastaj ranë, të rilindin me anë të pendimit, kur ata vetë e kryqëzojnë përsëri Birin e Perëndisë dhe e poshtërojnë botërisht.
7. Kur toka pi shiun që bie shpesh mbi të dhe prodhon bimë të dobishme për ata që e punojnë, ajo merr bekim nga Perëndia.
8. Ndërsa, kur prodhon ferra e murriza, është e padobishme dhe po i afrohet mallkimi. Fundi i saj do të jetë djegia në zjarr.
9. Por, ndonëse flasim kështu, o fort të dashur, jemi të bindur se ju keni gjëra më të mira, që mbartin shpëtim.
10. Perëndia nuk është i padrejtë që të harrojë veprën tuaj dhe dashurinë që keni treguar në emër të tij me shërbimin që u keni bërë dhe vazhdoni t’u bëni besimtarëve të krishterë.
11. Dëshirojmë që secili prej jush të tregojë po atë zell deri në fund, që të përmbushet shpresa juaj.
12. Mos u bëni përtacë, por ndiqni shembullin e atyre që, nëpërmjet besimit dhe durimit, trashëguan premtimin e Perëndisë.
13. Kur Perëndia i bëri premtimin Abrahamit, ngaqë nuk kishte ndonjë më të madh për t’u betuar, u betua për veten e tij
14. dhe tha: Të premtoj se do të të bekoj dhe do të të jap shumë pasardhës.
15. Kështu, Abrahami priti me durim dhe fitoi premtimin.
16. Njerëzit betohen për dikë që është më i madh se ata dhe betimi është siguria që japin për të mbyllur çdo mosmarrëveshje.
17. Kështu edhe Perëndia përdori betimin, duke dashur t’i sigurojë edhe më shumë trashëgimtarët e premtimit për palëkundshmërinë e vendimit të tij.