1. Kilka dni później nadeszło święto Pięćdziesiątnicy. Wszyscy wierzący znowu byli razem w tym samym miejscu.
2. Nagle dał się słyszeć z nieba szum jakby potężnego huraganu, który wypełnił cały dom.
3. Ukazały się im także jakby języki ognia, które się rozdzieliły i osiadły na każdym z nich.
4. Wszyscy zostali wtedy napełnieni Duchem Świętym i zaczęli mówić obcymi im językami, zgodnie z wolą Ducha.
5. W tym czasie przebywali w Jerozolimie pobożni Żydzi, pochodzący z wielu różnych krajów świata.
6. Gdy usłyszeli hałas, tłumnie zbiegli się i stanęli oszołomieni. Każdy z nich słyszał bowiem, jak uczniowie mówią w ich własnym języku.
7. – Jak to możliwe? – dziwili się. – Przecież wszyscy ci ludzie pochodzą z Galilei?
8. Dlaczego więc słyszymy swój własny język, język kraju, w którym się urodziliśmy?
9. Partowie, Medowie i Elamici, mieszkańcy Mezopotamii, Judei, Kapadocji, Pontu, Azji,
10. Frygii, Pamfilii, Egiptu, mieszkańcy Libii z okolic Cyreny, przybysze z Rzymu (zarówno Żydzi, jak i poganie nawróceni na judaizm),
11. Kreteńczycy i Arabowie – wszyscy słyszymy, jak mówią w naszych ojczystych językach o wielkich dziełach Boga!
12. Oszołomieni i zdezorientowani pytali siebie nawzajem:– Co to może znaczyć?
13. – Upili się niedojrzałym winem – drwili jednak niektórzy.
14. Wtedy wystąpił Piotr z pozostałymi jedenastoma apostołami i zawołał do zebranych:– Posłuchajcie mnie uważnie mieszkańcy Jerozolimy i wszyscy przybysze!
15. Ci ludzie nie są pijani, jak niektórzy podejrzewają. Jest przecież dopiero dziewiąta rano!
16. To, co widzicie, zostało przed wiekami zapowiedziane przez proroka Joela:
17. „W ostatnich dniach – mówi Bóg– ześlę mojego Ducha na wielu ludzi:wasi synowie i córki będą prorokować,młodzieńcy będą mieć widzenia, a starcy – sny.
18. Ześlę mojego Ducha na wszystkie moje sługi,na mężczyzn i kobiety, i będą prorokować.
19. I sprawię, że zobaczycie cudowne znaki,zarówno na niebie, jak i na ziemi.Zobaczycie krew, ogień i kłęby dymu.
20. Na niebie zaś zgaśnie słońce,a księżyc stanie się krwawoczerwony.Wszystko to poprzedzi nadejściewielkiego i wspaniałego Dnia Pana.
21. Lecz każdy, kto wezwie imienia Pana,będzie zbawiony”.
22. Posłuchajcie mnie, Izraelici! – kontynuował Piotr. – Bóg w oczywisty sposób udzielił poparcia Jezusowi z Nazaretu, przez którego uczynił wśród was wielkie cuda i znaki, o czym doskonale wiecie.
23. Zgodnie ze swoim odwiecznym zamiarem i postanowieniem pozwolił, aby Jezus został wam wydany przez bezbożnych Rzymian. A wy przybiliście Go do krzyża i zamordowaliście!
24. Bóg jednak wyrwał Go z rąk śmierci i ożywił, gdyż śmierć nie mogła Go pokonać.
25. Już król Dawid zapowiedział to, mówiąc:„Zawsze widziałem obok siebie Pana.Jest blisko mnie, abym się nie zachwiał.
26. Dlatego z całego serca ucieszyłem się,i moje usta napełniły się radością.Moje ciało będzie bowiem spoczywać z nadzieją!
27. Bo nie pozostawisz mojej duszy wśród umarłychi nie pozwolisz,aby ciało Twojego Świętego uległo rozkładowi.
28. Pokazałeś mi ścieżkę życia,a Twoja obecność napełnia mnie radością”.
29. Przyjaciele! – mówił Piotr. – Mogę to wam otwarcie przypomnieć, że król Dawid umarł, miał pogrzeb, a jego grób po dziś dzień się tu znajduje.
30. Był jednak prorokiem i pamiętał, że Bóg złożył mu przysięgę, obiecując królewski tron jego potomkowi.
31. Gdy więc zobaczył przyszłe zmartwychwstanie Mesjasza, przepowiedział, że nie pozostanie On w grobie, a Jego ciało nie ulegnie rozkładowi.
32. My wszyscy jesteśmy świadkami tego, że to właśnie Jezusa Bóg wskrzesił z martwych.
33. Wyróżniony przez Boga najwyższą w niebie godnością, wypełnił obietnicę Ojca i posłał Ducha Świętego. To Jego cudowne działanie teraz widzicie i słyszycie.
34. I chociaż Dawid nie był w niebie, to jednak powiedział:„Bóg rzekł do mojego Pana:Zasiądź po mojej prawej stronie,
35. dopóki nie rzucę Ci pod nogi Twoich nieprzyjaciół”.
36. Niech więc to będzie jasne dla całego Izraela – dodał Piotr – że Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście, Bóg uczynił Panem i Mesjaszem!
37. Słowa te tak wstrząsnęły słuchaczami, że zapytali Piotra i pozostałych apostołów:– Przyjaciele! Co w takim razie mamy zrobić?
38. – Opamiętać się – odrzekł Piotr – i dać się zanurzyć w wodzie w imię Jezusa Chrystusa, na znak uwolnienia od grzechów. Wtedy otrzymacie dar Ducha Świętego,
39. bo został On obiecany właśnie wam i waszym dzieciom, a nawet poganom – wszystkim, których wezwie Pan, nasz Bóg!
40. I długo jeszcze Piotr mówił do nich, wzywając:– Ratujcie się przez Bożym sądem, który spadnie na to złe pokolenie.
41. Ci, którzy dzięki słowom Piotra uwierzyli w Jezusa, zostali ochrzczeni. I tego dnia przyłączyło się do grupy wierzących około trzech tysięcy osób.
42. Z oddaniem trzymali się oni nauki apostołów, żyli we wspólnocie, dzielili się chlebem i razem modlili się.
43. Mieszkańcy miasta odczuwali lęk, ponieważ apostołowie czynili wiele cudów.
44. Natomiast wszyscy wierzący przebywali razem i dzielili się tym, co mieli.
45. Często sprzedawali swoje posiadłości i wspomagali innych wierzących, w zależności od potrzeb.
46. Byli jednomyślni i codziennie zbierali się w świątyni. W domach zaś dzielili się chlebem i z radością oraz otwartością spożywali wspólnie posiłki.
47. W tym wszystkim oddawali chwałę Bogu i cieszyli się dobrą opinią ze strony innych mieszkańców. Pan zaś sprawiał, że codziennie nowi ludzie przyjmowali zbawienie i przyłączali się do wspólnoty.