1. Wraz z szybkim wzrostem liczby uczniów podnosiły się głosy niezadowolenia. Ci, którzy mówili po grecku, narzekali, że wierzący, którzy mówili po hebrajsku, pomijają ich wdowy przy codziennym podziale żywności dla potrzebujących.
2. Wtedy Dwunastu zwołało wszystkich uczniów i rzekło:– Nie byłoby to właściwe, gdybyśmy zaniedbali głoszenie słowa Bożego, a zajęli się rozdzielaniem żywności.
3. Rozejrzyjcie się więc, drodzy przyjaciele, i wybierzcie spośród siebie siedmiu zaufanych, mądrych i napełnionych Duchem Świętym mężczyzn. Im zlecimy to zajęcie.
4. My zaś całkowicie poświęcimy się modlitwie i głoszeniu słowa Bożego.
5. Wszystkim spodobała się ta propozycja. Wybrali więc Szczepana – człowieka o wyjątkowej wierze i pełnego Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja z Antiochii, który wcześniej był poganinem nawróconym na judaizm.
6. Przedstawiono ich apostołom, ci zaś modlili się za nich i posłali ich do tej służby, kładąc na nich ręce.
7. Tymczasem wpływ słowa Bożego był coraz większy i liczba uczniów w Jerozolimie szybko wzrastała i nawet wielu kapłanów przyjmowało wiarę w Jezusa.
8. Szczepan, jeden z Siedmiu, człowiek obdarzony przez Boga szczególną łaską i mocą, dokonywał na oczach ludzi wielkich cudów.
9. Ale niektórzy członkowie Synagogi Wyzwolonych – byłych niewolników, pochodzących z Cyreny, Aleksandrii, Cylicji oraz Azji – chcieli go skompromitować w dyskusji.
10. Nie byli jednak w stanie dorównać jego mądrości i Duchowi, pod wpływem którego Szczepan przemawiał.
11. Podstawili więc fałszywych świadków, którzy zeznali:– Słyszeliśmy, jak ten człowiek przeklinał Mojżesza i Boga.
12. W ten sposób zbuntowali przeciwko Szczepanowi cały tłum ludzi oraz starszych i przywódców religijnych. Następnie aresztowali go i postawili przed Wysoką Radą.
13. Wtedy świadkowie ponownie fałszywie zeznali:– Ten człowiek nie przestaje wypowiadać się przeciwko świątyni i Prawu Mojżesza.
14. Słyszeliśmy nawet, jak mówił, że Jezus z Nazaretu zburzy świątynię i zmieni zwyczaje, przekazane nam przez Mojżesza.
15. W tym momencie wszyscy zgromadzeni skierowali wzrok na Szczepana, jego twarz była bowiem podobna do twarzy anioła.