3. Men kva så om somme av dei har vore trulause? Kan deira truløyse oppheva Guds truskap?
4. Langt ifrå! Lat det stå fast at Gud talar sanning, men kvart menneske er ein løgnar. For det står skrive: Så du skal få rett når du talar, og vinna når du fører sak.
5. Men om vår urett endå klårare viser Guds rettferd, kva skal vi då seia? Er ikkje då Gud urettferdig, menneskeleg tala, når han lèt vreiden koma over oss?
6. Langt ifrå! Korleis skulle Gud elles kunna dømma verda?
7. Men om mi løgn endå klårare viser at Gud talar sanning, og han får ære ved det, kvifor skal eg då dømmast som ein syndar?
8. Skal vi ikkje då like godt gjera det vonde, så det kan føra til det gode? Det finst dei som spottar oss og seier at det er dette vi lærer. Dei skal få den dommen dei fortener.
9. Kva skal vi seia til dette? Har vi jødar nokon fordel framfor andre? Nei, på ingen måte! Vi har då nettopp skulda både jødar og grekarar og sagt at dei er under synd alle saman,
10. som det òg står skrive: Det finst ingen rettferdig, ikkje ein einaste.
11. Det finst ingen vitug, ikkje éin som søkjer Gud.
12. Alle er komne på avveg, alle er dei forderva. Det finst ikkje éin som gjer det gode, ikkje ein einaste.
13. Ei open grav er strupen deira, på tunga ligg falske ord, under leppene ormegift,
14. munnen er full av forbanning og harde ord.