13. For det er ikkje dei som høyrer lova, som er rettferdige for Gud. Nei, dei som gjer det lova seier, dei skal han rekna som rettferdige.
14. For når heidningane, som ikkje har lova, av naturen gjer det lova krev, då er dei seg sjølve ei lov, endå dei ikkje har lova.
15. Dei viser med dette at det lova krev, står skrive i hjarta deira. Samvitet deira vitnar òg om det, når tankane deira anten skuldar dei eller forsvarar dei.
16. Dette skal bli klårt den dagen Gud ved Jesus Kristus dømmer det løynde i menneska, etter det evangeliet eg har forkynt.
17. Og du som kallar deg jøde: Du stolar på lova og er stolt av din Gud,
18. du kjenner hans vilje og kan dømma om kva som er viktig, fordi du er opplærd i lova.
19. Du er sikker på at du kan vera ein vegvisar for blinde, eit lys for dei som er i mørker,
20. ein oppsedar for uvituge og ein lærar for umyndige, ettersom du i lova har kunnskapen og sanninga i si rette form.
21. Du som vil læra andre, lærer du ikkje deg sjølv? Du som forkynner at ein ikkje skal stela, stel du?
22. Du som seier at ein ikkje skal bryta ekteskapet, bryt du ekteskapet? Du som ser på avgudane med avsky, plyndrar du templa deira?
23. Du som er så stolt av lova, du vanærar Gud når du bryt lova.
24. For dykkar skuld blir Guds namn spotta mellom heidningane, som det står skrive.
25. Omskjeringa er nok til gagn for deg om du held lova. Men bryt du lova, er du som ein uomskoren.
26. Men om ein som er uomskoren, held lovboda, skal ikkje han då reknast som omskoren, endå han ikkje er det?
27. Den som er uomskoren fysisk, men held lova, skal dømma deg. For endå du er omskoren og har lova i bokstavleg form, så bryt du lova.
28. For rett jøde er ikkje den som er jøde i det ytre, og rett omskjering er ikkje det som er gjort i det ytre, på kroppen.