17. Så gjekk han nedover att i lag med dei og vart ståande på ei slette. Der var ein stor flokk av læresveinane hans samla og ei mengd med folk frå heile Judea og Jerusalem og frå sjøbygdene ved Tyros og Sidon.
18. Dei var komne og ville høyra han og bli lækte for sjukdomane sine. Dei som var plaga av ureine ånder, vart òg friske.
19. Og alt folket prøvde å få røra ved han, for ut frå han gjekk det ei kraft som lækte alle.
20. Då såg han opp, feste auga på læresveinane sine og sa:«Sæle de fattige!Guds rike er dykkar.
21. Sæle de som no svelt!De skal mettast.Sæle de som no græt!De skal le.
22. Sæle er de når folkfor Menneskesonen skuld hatar dykk,støyter dykk ut og spottar dykkog kastar namnet dykkar frå seg som noko vondt!
23. Gled dykk på den dagen og hoppa av fryd,stor er løna dykkar i himmelen.Det same gjorde fedrane deira med profetane.
24. Men ve dykk rike,de har alt fått dykkar trøyst.
25. Ve dykk som no er mette,de skal svelta.Ve dykk som no ler,de skal sørgja og gråta.
26. Ve dykk når alle talar vel om dykk.For det same gjorde fedrane deiramed dei falske profetane.