13. Då det vart dag, kalla han til seg læresveinane sine og valde ut tolv; dei kalla han apostlar.
14. Det var Simon, som han òg kalla Peter, og Andreas, bror hans, Jakob og Johannes, Filip og Bartolomeus,
15. Matteus og Tomas, Jakob, son til Alfeus, og Simon som dei kalla seloten,
16. Judas, son til Jakob, og Judas Iskariot, han som vart svikar.
17. Så gjekk han nedover att i lag med dei og vart ståande på ei slette. Der var ein stor flokk av læresveinane hans samla og ei mengd med folk frå heile Judea og Jerusalem og frå sjøbygdene ved Tyros og Sidon.
18. Dei var komne og ville høyra han og bli lækte for sjukdomane sine. Dei som var plaga av ureine ånder, vart òg friske.
19. Og alt folket prøvde å få røra ved han, for ut frå han gjekk det ei kraft som lækte alle.
20. Då såg han opp, feste auga på læresveinane sine og sa:«Sæle de fattige!Guds rike er dykkar.
21. Sæle de som no svelt!De skal mettast.Sæle de som no græt!De skal le.
22. Sæle er de når folkfor Menneskesonen skuld hatar dykk,støyter dykk ut og spottar dykkog kastar namnet dykkar frå seg som noko vondt!