10. Han såg rundt seg på dei alle og sa til mannen: «Rett fram handa di!» Han så gjorde, og handa hans vart god att.
11. Då vart dei heilt ifrå seg av sinne og tala med kvarandre om kva dei skulle gjera med Jesus.
12. I dei dagane gjekk han ein gong opp i fjellet og ville be, og han var der heile natta i bøn til Gud.
13. Då det vart dag, kalla han til seg læresveinane sine og valde ut tolv; dei kalla han apostlar.
14. Det var Simon, som han òg kalla Peter, og Andreas, bror hans, Jakob og Johannes, Filip og Bartolomeus,
15. Matteus og Tomas, Jakob, son til Alfeus, og Simon som dei kalla seloten,
16. Judas, son til Jakob, og Judas Iskariot, han som vart svikar.
17. Så gjekk han nedover att i lag med dei og vart ståande på ei slette. Der var ein stor flokk av læresveinane hans samla og ei mengd med folk frå heile Judea og Jerusalem og frå sjøbygdene ved Tyros og Sidon.
18. Dei var komne og ville høyra han og bli lækte for sjukdomane sine. Dei som var plaga av ureine ånder, vart òg friske.
19. Og alt folket prøvde å få røra ved han, for ut frå han gjekk det ei kraft som lækte alle.
20. Då såg han opp, feste auga på læresveinane sine og sa:«Sæle de fattige!Guds rike er dykkar.
21. Sæle de som no svelt!De skal mettast.Sæle de som no græt!De skal le.
22. Sæle er de når folkfor Menneskesonen skuld hatar dykk,støyter dykk ut og spottar dykkog kastar namnet dykkar frå seg som noko vondt!
23. Gled dykk på den dagen og hoppa av fryd,stor er løna dykkar i himmelen.Det same gjorde fedrane deira med profetane.
24. Men ve dykk rike,de har alt fått dykkar trøyst.
25. Ve dykk som no er mette,de skal svelta.Ve dykk som no ler,de skal sørgja og gråta.