23. Men han merka baktankane deira og sa til dei:
24. «Vis meg ein denar! Kven har biletet og namnet sitt på denne?» «Keisaren», svara dei.
25. Då sa han til dei: «Så gjev då keisaren det som høyrer keisaren til, og Gud det som høyrer Gud til.»
26. Dei greidde ikkje å setja han fast i noko av det han sa medan folket høyrde på; dei berre undra seg over svaret og tagde.
27. Så kom det nokre saddukearar til Jesus; det er dei som nektar for at det finst ei oppstode. Og dei la fram for han dette spørsmålet:
28. «Meister, Moses har gjeve oss denne forskrifta: Om ein gift mann døyr og han ikkje har born, skal bror hans gifta seg med enkja og halda oppe ætta til bror sin.
29. No var det sju brør. Den første tok seg ei kone, men døydde barnlaus.
30. Så gifte den andre seg med henne,
31. og så den tredje, og på same måten alle sju, men alle døydde dei barnlause.
32. Til sist døydde kvinna òg.
33. Når dei står opp att, kven av dei skal då ha henne til kone? Alle sju har dei vore gifte med henne.»
34. Jesus sa til dei: «Menneske i denne verda gifter seg og blir bortgifte.
35. Men dei som blir haldne verdige til å vera med i den komande verda og stå opp frå dei døde, dei verken gifter seg eller blir bortgifte.
36. Dei kan ikkje døy meir. Dei er som englane, og dei er Guds born, for dei er born av oppstoda.
37. Men at dei døde står opp, har Moses òg vist i forteljinga om klungeren, når han kallar Herren for Abrahams Gud og Isaks Gud og Jakobs Gud.
38. Han er ikkje ein Gud for døde, men for levande. For dei lever alle for han.»
39. Då sa nokre av dei skriftlærde: «Meister, du svara godt.»
40. Sidan våga ingen å spørja han meir.
41. Jesus spurde dei: «Korleis kan ein seia at Messias er Davids son?
42. David seier då sjølv i Salmane: Herren sa til min herre: Set deg ved mi høgre hand
43. til eg får lagt dine fiendar som skammel for dine føter.