16. Då kom eg i hug Herrens ord, at han sa: ‘Johannes døypte med vatn, men de skal døypast med Den heilage ande.’
17. Når Gud har gjeve dei den same gåva som vi fekk då vi kom til tru på Herren Jesus Kristus, kven er då eg, at eg skulle hindra Gud?»
18. Då dei høyrde det, tagna dei. Og dei lova Gud og sa: «Så har då Gud late heidningane òg få venda om til livet!»
19. Dei som no hadde vorte spreidde omkring på grunn av den forfølginga som tok til med Stefanus, kom heilt til Fønikia, Kypros og Antiokia. Men dei tala ikkje Ordet til andre enn jødar.
20. Mellom dei var det nokre menn frå Kypros og Kyréne. Då dei kom til Antiokia, forkynte dei evangeliet om Herren Jesus for dei gresktalande òg.
21. Og Herrens hand var med dei. Svært mange kom til tru og vende om til Herren.
22. Ordet om det som hadde hendt, kom forsamlinga i Jerusalem for øyret, og dei sende Barnabas til Antiokia.
23. Då han kom dit og såg kor nådig Gud hadde vore, vart han glad, og han formana dei alle til å halda heilhjarta fast ved Herren.
24. For han var ein god mann, fylt av Heilag Ande og tru. Og mange vart vunne for Herren.
25. Sidan drog han til Tarsos for å leita opp Saulus,
26. som han fann og tok med seg til Antiokia. Der var dei no eit heilt år saman i forsamlinga og underviste mange. Og der i Antiokia var det at læresveinane først gjekk under namnet «kristne».
27. På den tid kom det nokre profetar frå Jerusalem til Antiokia.
28. Ein av dei heitte Agabos, og han stod fram og varsla gjennom Anden at det skulle koma uår og svolt over heile verda. Det var det som hende då Claudius var keisar.
29. Då vart læresveinane samde om at kvar av dei etter evne skulle vera med og senda hjelp til dei syskena som budde i Judea.
30. Det gjorde dei, og dei sende gåva med Barnabas og Saulus til dei eldste.