5. Eg tek på nytt fram i minnet den ærlege trua di, som først budde i Lois, mormor di, og i Evnike, mor di. Eg er viss på at ho òg bur i deg.
6. Difor vil eg minna deg om dette: Lat Guds nådegåve i deg flamma opp på nytt, den du fekk då eg la hendene på deg!
7. For Gud gav oss ikkje ei ånd som gjer motlaus; vi fekk Anden som gjev kraft, kjærleik og visdom.
8. Du skal ikkje skamma deg over vitnemålet om vår Herre og heller ikkje over meg som er fange for hans skuld, men ber lidingane for evangeliet, du òg, i den kraft som Gud gjev.
9. Han har frelst ossog kalla oss med eit heilagt kall,ikkje på grunn av gjerningane våre,men etter sin eigen vilje og nåde,den som er gjeven oss i Kristus Jesusfrå evige tider,
10. og som no har vorte openberradå vår frelsar Kristus Jesus kom til jord.Han har gjort ende på dødenog ført udødeleg livfram i lyset ved evangeliet.
11. For det er eg sett til herold, apostel og lærar.
12. Difor er det eg lid, men eg skammar meg ikkje, for eg veit kven eg trur på. Eg er sikker på at han har makt til å ta vare på det som er tiltrudd meg, heilt til dagen kjem.