26. Eg såg, og sjå! – fruktbart land hadde vorte til ørken,alle byar var nedrivneav Herren, av hans brennande vreide.
27. Så seier Herren:Heile landet skal leggjast audt,men eg skal ikkje gjera ende på det.
28. Jorda sørgjer over dette,og himmelen mørknar over henne.For eg har tala og lagt min plan,eg angrar ikkje og tek han ikkje tilbake.
29. Heile byen flyktarfor ståket av ryttarar og bogeskyttarar.Dei går inn i krattskogenog klatrar opp på knausane.Kvar by er forlaten,det er ingen som bur i dei.
30. Du som er øydelagd, kva vil du gjera?Om du kler deg i skarlak,om du pyntar deg med gullsmykke,om du gjer auga store med sminke,gjer du deg vakker til fånyttes.Dei som lengta etter deg, har forkasta deg,no står dei deg etter livet.
31. Eg høyrer rop som frå ei kvinne med rier,eit skrik som når ho føder for første gong.Det er ropet frå dotter Sion,ho gispar etter luftog strekkjer hendene ut:«Ve meg,eg fell om framfor mordarar!»