16. For minnet om den viselever ikkje lenger enn minnet om dåren.I dagane som kjem,er allting gløymt for lenge sidan.Ja, den vise må døy, han slik som dåren.
17. Då hata eg livet,for det som hender under sola, plaga meg.Alt er like fåfengt som å gjeta vinden.
18. Eg hata alt eg hadde arbeiddog streva med under sola.Alt må eg overlatatil den som kjem etter meg.
19. Kven veit om det blir ein vis eller ein dåresom skal rå over det eg har vunnemed mitt arbeid og min visdom under sola?Dette òg er fåfengt.
20. Då vart eg djupt fortvila i hjartetover alt eg har arbeiddog streva med under sola.
21. For ein mann kan vinna mykjemed visdom, kunnskap og dugleik,men må likevel gje det i arv til ein annansom ikkje har hatt noko strev med det.Det òg er fåfengt, ei ulukke er det.
22. Kva har mennesket attfor alt sitt arbeid, alt hjartet jagar etter,for alt det strevar med under sola?
23. Alle dagar som mennesket får, er fulle av smerte,og alt det driv med, gjev det sorg.Ikkje eingong om nattafell hjartet til ro.Det òg er fåfengt.
24. Ingen ting er betre for eit menneskeenn å eta og drikkaog unna seg gode dagarmidt i alt sitt strev.Men eg fekk sjå at det ògkjem frå Guds hand.
25. For kven kan eta og vera gladutan at det er gjeve av han?