7. I mi naud kalla eg på Herren,eg ropa til min Gud.Han høyrde meg frå sitt tempel,mitt rop nådde hans øyre.
8. Då skalv og skaka jorda,himmelens grunnvollar riste,dei skalv fordi han var harm.
9. Røyk steig opp or hans nase,øydande eld or hans munn,gneistar loga opp frå han.
10. Han bøygde himmelen og steig ned,under føtene hans var mørke skyer.
11. Han reid på kjeruben, han flaugog kom til syne på vindens venger.
12. Han gjorde mørkret til sitt telt,hadde svarte, regntunge skyer kring seg.
13. Gneistar og glør loga oppfrå stråleglansen framfor han.
14. Herren torna frå himmelen,Den høgste lét røysta lyda.
15. Han skaut sine piler og spreidde dei,han skremde dei med lyn.
16. Rennene på havbotnen kom til syne,grunnvollane under jorda viste segdå Herren truga,då han fnyste av vreide.
17. Han rette ut handa frå det høge og greip meg,drog meg opp or veldige vatn.
18. Han berga meg frå min mektige fiendedå dei som hata meg, var for sterke.