26. Ein dag Israels konge gjekk att og fram på bymuren, ropa ei kvinne til han: «Hjelp, herre konge!»
27. Han svara: «Nei, Herren får hjelpa deg. Kvar skulle eg henta hjelp til deg frå? Frå treskjeplass eller vinpresse?»
28. Og kongen spurde: «Kva er i vegen med deg?» Ho svara: «Denne kvinna sa til meg: Kom hit med son din. Så et vi han i dag, og så et vi son min i morgon.
29. Så kokte vi son min og åt han. Dagen etter sa eg til henne: Kom no med son din og lat oss eta han! Men då gøymde ho guten sin.»
30. Då kongen høyrde det kvinna fortalde, reiv han sund kleda sine der han gjekk att og fram oppå muren. Og folket såg at han bar sekkestrie inst på kroppen.
31. «Måtte Gud la det gå meg ille både no og sidan», sa han, «om hovudet får sitja på Elisja, Sjafats son, dagen ut.»
32. Elisja sat i huset sitt, og dei eldste var hos han då kongen sende ein mann dit føre seg. Men før sendebodet kom fram, sa Elisja til dei eldste: «Veit de at denne mordarsonen har sendt ein mann hit for å hogga hovudet av meg? Hald vakt! Lukk døra når han kjem, og hald døra stengd for han. Høyrer ein ikkje alt kongens steg bak han?»
33. Medan Elisja endå tala med dei, kom kongen til han. Han sa: «Sjå, denne ulukka kjem frå Herren. Kvifor skal eg då venta på Herren lenger?»