8. «Herre,» svara offiseren, «eg er ikkje verdig til at du stig inn under mitt tak. Men sei berre eit ord, så vert guten min god att.
9. For eg må sjølv lyda dei som er over meg, og eg har soldatar under meg. Seier eg til ein av dei: Gå! så går han, og til ein annan: Kom! så kjem han, og til tenaren min: Gjer dette! så gjer han det.»
10. Då Jesus høyrde det, undra han seg og sa til dei som fylgde han: «Sanneleg, det seier eg dykk: Ikkje eingong i Israel har eg funne så stor ei tru.
11. Og det skal de vita: Mange skal koma frå aust og frå vest og sitja til bords med Abraham og Isak og Jakob i himmelriket.
12. Men arvingane til riket skal kastast ut i mørkret utanfor, der dei græt og skjer tenner.»
13. Og Jesus sa til offiseren: «Gå heim! Det skal verta som du trudde.» Og tenaren vart frisk i same stunda.
14. Då Jesus kom heim til Peter, fekk han sjå at vermor hans låg sjuk og hadde feber.
15. Han tok henne i handa; då gav feberen seg, og ho stod opp og stelte for han.
16. Om kvelden kom dei til han med mange som var forgjorde av vonde ånder. Han dreiv ut åndene med eit ord, og lækte alle som var sjuke.
17. Såleis skulle det oppfyllast, det som er tala ved profeten Jesaja:Han tok bort våre plagerog bar våre sjukdomar.
18. Då Jesus såg alt folket som hadde samla seg ikring han, sa han til læresveinane: «Lat oss fara over til hi sida av sjøen.»
19. Ein skriftlærd kom til han og sa: «Meister, eg vil fylgja deg kvar du går.»
20. Jesus svara: «Revane har hi, og fuglane under himmelen har reir, men Menneskesonen har ikkje noko han kan kvila hovudet sitt på.»
21. Ein annan, ein av læresveinane, sa til han: «Herre, lat meg fyrst få gå heim og gravleggja far min.»
22. Men Jesus svara: «Fylg du meg, og lat dei døde gravleggja sine døde.»
23. Så gjekk han ut i båten, og læresveinane fylgde han.
24. Brått bles det opp til storm på sjøen, og bylgjene slo over båten. Men Jesus sov.