28. Det har ein uven gjort, svara han. Vil du vi skal gå og riva det opp? spurde dei.
29. Nei, svara han, for då kjem de til å riva opp kveiten saman med ugraset.
30. Lat dei begge veksa med einannan til hausten. Og når skurdonna kjem, vil eg seia til onnefolka: Sank fyrst saman ugraset og bunta det i hop til å brennast, men kveiten skal de samla i løa mi.»
31. Ei likning til sette han fram: «Himmelriket er likt eit sennepsfrø som ein mann tok og sådde i åkeren sin.
32. Det er mindre enn alle andre frø, men når det har vakse opp, er det større enn andre hagevokstrar; det vert til eit tre, og fuglane i lufta kjem og byggjer reir i greinene på det.»
33. Endå ei likning fortalde han dei: «Himmelriket er likt ein surdeig som ei kvinne tok og la inn i tre mål mjøl, til alt i hop var syrt.»
34. Alt dette sa Jesus til folket i likningar, og han tala ikkje til dei utan i likningar.
35. Såleis skulle det oppfyllast, det som er sagt ved profeten:Eg vil opna min munn ¬og tala i bilete,bera fram det ¬som har vore løyntfrå verda vart til.
36. Så gjekk Jesus bort frå folket og inn i huset. Då kom læresveinane til han og sa: «Forklar oss likninga om ugraset i åkeren!»
37. Han svara: «Den som sår det gode kornet, er Menneskesonen.
38. Åkeren er verda. Det gode kornet er dei som eig heime i riket, og ugraset er dei som høyrer den vonde til.
39. Uvenen som sådde ugraset, er djevelen. Skurden er enden på verda; skurdfolket er englane.
40. Liksom ugraset vert sanka saman og brent, såleis skal det gå når enden på verda kjem: