18. Så høyr no korleis likninga om såmannen skal tydast:
19. Kvar gong nokon høyrer ordet om riket og ikkje skjønar det, kjem den vonde og stel bort det som er sått i hjarta. Dette er den som vart sådd attmed vegen.
20. Den som vart sådd på steingrunn, er den som høyrer ordet og straks tek imot det med glede.
21. Men han har ikkje rot i seg og held ut berre ei stund. Når han møter trengsle eller forfylging for ordet skuld, fell han straks ifrå.
22. Den som vart sådd mellom klunger, er den som høyrer ordet; men suta for dette livet og den svikefulle rikdomen kjøver ordet, så det ikkje ber frukt.
23. Men den som vart sådd i god jord, er den som høyrer ordet og skjønar det. Han gjev grøde: hundre foll, seksti foll eller tretti foll.»
24. Så sette han fram for dei ei anna likning og sa: «Himmelriket kan liknast med ein mann som hadde sått godt korn i åkeren sin.
25. Men medan folket sov, kom uvenen hans og sådde ugras i kveiten og gjekk sin veg.
26. Då no kornet voks opp og skaut aks, kom ugraset òg til synes.
27. Tenarane gjekk til husbonden og sa: Herre, sådde du ikkje godt korn i åkeren din? Kvar kjem då ugraset frå?
28. Det har ein uven gjort, svara han. Vil du vi skal gå og riva det opp? spurde dei.
29. Nei, svara han, for då kjem de til å riva opp kveiten saman med ugraset.
30. Lat dei begge veksa med einannan til hausten. Og når skurdonna kjem, vil eg seia til onnefolka: Sank fyrst saman ugraset og bunta det i hop til å brennast, men kveiten skal de samla i løa mi.»
31. Ei likning til sette han fram: «Himmelriket er likt eit sennepsfrø som ein mann tok og sådde i åkeren sin.