14. Då dei kom attende til dei andre læresveinane, såg dei ein stor folkehop samla ikring dei og nokre skriftlærde som var i ordskifte med dei.
15. Med det same folket fekk auga på Jesus, stokk dei til, og dei sprang imot han og helsa.
16. «Kva er det de er usamde om?» spurde han.
17. Ein i flokken svara: «Meister, eg er komen til deg med son min; han har ei mållaus ånd i seg.
18. Når ho tek tak i han, kastar ho han over ende, skummet står or munnen, og han skjer tenner og vert stiv. Eg bad læresveinane dine driva henne ut, men dei makta det ikkje.»
19. Då sa Jesus til dei: «Du vantruande ætt! Kor lenge skal eg vera hjå dykk? Kor lenge skal eg halda ut med dykk? Kom hit til meg med han!»
20. Dei leidde guten bort til han, og med det same ånda fekk sjå Jesus, reiv og sleit ho i guten så han fall til jorda og velte seg og togg skum.
21. «Kor lenge har han hatt det så?» spurde Jesus. «Sidan han var liten,» svara faren.
22. «Ofte har ånda kasta han både i eld og vatn for å gjera ende på han. Men kan du gjera noko, så ha medynk med oss og hjelp oss!»
23. «Om eg kan?» svara Jesus. «Alt er mogeleg for den som trur.»
24. Straks ropa far til guten: «Eg trur, hjelp meg i mi vantru!»
25. Då Jesus såg at folket strøymde til, truga han den ureine ånda og sa: «Du mållause og døve ånd, eg byd deg: Far ut or han, og far aldri meir inn i han!»
26. Då skreik ho høgt, reiv hardt i han og fór ut. Guten låg som livlaus, og mange sa at han var død.
27. Men Jesus tok han i handa og reiste han opp, og han stod opp.
28. Då Jesus var komen i hus, og læresveinane var åleine med han, spurde dei: «Kvifor kunne ikkje vi driva ut den ånda?»
29. Han svara: «Dette slaget kan ikkje drivast ut med anna enn bøn og faste.»
30. Dei tok ut derifrå og la vegen gjennom Galilea. Han ville ikkje at nokon skulle vita om det,