32. Der førte dei til han ein mann som var døv og hadde vondt for å tala, og dei bad han leggja hendene på han.
33. Jesus tok han med seg bort frå folket. Så stakk han fingrane sine i øyro hans, vætte tunga hans med spytt,
34. såg opp mot himmelen, sukka og sa til han: «Effata!» – det tyder: «Lat deg opp!»
35. Då vart øyro hans opplatne, og tunga vart løyst så han tala klårt.
36. Jesus forbaud dei å seia det til nokon; men di meir han forbaud det, di meir gjorde dei det kjent.
37. Folk undra seg storleg og sa: «Han har gjort alle ting vel. Han får døve til å høyra og mållause til å tala.»