14. Dei kom og sa til han: «Meister, vi veit at du er ærleg og ikkje bryr deg om kva andre meiner. For du gjer ikkje skil på folk, men lærer i sanning Guds veg: Er det rett å svara skatt til keisaren, eller er det ikkje? Skal vi gjera det, eller skal vi la vera?»
15. Men Jesus merka hyklarskapen deira og sa til dei: «Kvifor set de meg på prøve? Kom med ein denar, og lat meg få sjå han!»
16. Dei gav han ein, og han spurde: «Kven sitt bilete og namn er dette?» «Keisarens,» svara dei.
17. Då sa Jesus til dei: «Så gjev då keisaren det som keisarens er, og Gud det som Guds er!» Og dei undra seg svært over han.
18. Så kom det nokre saddukearar til Jesus; det er dei som seier at dei døde ikkje skal stå opp. Og dei la fram for han dette spørsmålet:
19. «Meister, Moses har gjeve oss denne føresegna: Om ein mann døyr og lèt etter seg kone, men ikkje born, skal bror hans gifta seg med enkja og halda oppe ætta åt bror sin.
20. No var det sju brør; den eldste tok seg ei kone, men døydde utan å etterlata seg born.
21. Så gifte den andre seg med henne; han òg døydde barnlaus, og den tredje like eins.
22. Ingen av dei sju lét etter seg born. Sist av dei alle døydde kvinna.
23. Men i oppstoda, når dei står opp att, kven av dei skal då ha henne til kone? Alle sju har då vore gifte med henne.»
24. Jesus sa til dei: «De fer vilt! Og gjer de ikkje det fordi de korkje kjenner skriftene eller Guds makt?
25. For når dei døde står opp, gifter dei seg ikkje og vert ikkje bortgifte; dei er som englane i himmelen.