1. Så tok han til å tala til dei i likningar: «Det var ein gong ein mann som planta ein vingard. Han sette gjerde kringom, grov ut ei vinpresse og bygde eit vakttårn. Så leigde han hagen bort til nokre vindyrkarar og drog ut or landet.
2. Då tida kom, sende han ein tenar til paktarane og ville få sin del av avlinga.
3. Men dei greip tenaren og slo han og sende han tomhendt bort.
4. Sidan sende eigaren ein annan tenar til dei; han slo dei i hovudet og spotta han.
5. Då sende han endå ein, og han slo dei i hel. Såleis gjekk det med mange: Somme skamslo dei, og somme drap dei.
6. No hadde han ein einaste att, son sin, som han heldt så av. Til sist sende han sonen til dei; for han tenkte: Son min har dei nok age for.
7. Men vindyrkarane sa til kvarandre: Der har vi arvingen. Kom, lat oss slå han i hel, så vert arven vår.
8. Så tok dei han og slo han i hel og kasta han ut or vingarden.
9. Kva skal no vingardsherren gjera? Han skal koma og gjera ende på desse paktarane og la andre få vingarden.
10. Har de ikkje lese dette ordet i Skrifta:Den steinen bygningsmennene ¬vraka,har vorte hjørnestein.
11. Det er Herrens eige verk,underfullt er det i våre augo.»
12. Då ville dei gjerne ha gripe han, for dei skjøna at det var dei han sikta til med likninga si. Men dei torde ikkje for folket. Difor lét dei han vera og gjekk sin veg.
13. Sidan sende dei nokre av farisearane og herodianarane som skulle fanga han i ord.
14. Dei kom og sa til han: «Meister, vi veit at du er ærleg og ikkje bryr deg om kva andre meiner. For du gjer ikkje skil på folk, men lærer i sanning Guds veg: Er det rett å svara skatt til keisaren, eller er det ikkje? Skal vi gjera det, eller skal vi la vera?»