22. Ein dag steig han ut i ein båt saman med læresveinane. «Lat oss fara over til hi sida av sjøen,» sa han. Så la dei utpå,
23. og medan dei siglde, sovna han. Då kom det ein kvervelvind kastande over sjøen, båten heldt på å gå full, og dei var i stor fare.
24. Dei gjekk bort og vekte han og sa: «Meister, meister, vi går under!» Jesus reiste seg opp og truga vinden og bylgjene, så dei la seg, og det vart blikande stilt.
25. Og han sa til dei: «Kvar er trua dykkar?» Men dei var fulle av otte og undring og sa seg imellom: «Kven er dette? Han byd, og både vind og sjø lyder han.»
26. No kom dei inn til Gerasenar-landet, som ligg midt imot Galilea.
27. Då han gjekk i land, kom det imot han ein mann der frå byen; han var forgjord av vonde ånder. I lang tid hadde han ikkje hatt klede på kroppen, og han stogga ikkje i hus, men heldt til i gravholene.
28. Då han fekk sjå Jesus, sette han i og ropa, kasta seg ned for han og skreik høgt: «Kva har du med meg å gjera, Jesus, du Son åt Den Høgste Gud? Eg bed deg: Pin meg ikkje!»
29. For Jesus hadde bode den ureine ånda å fara ut or mannen. Ho hadde hatt makt over han lenge. Ofte hadde dei bunde han med lekkjer og fotjern og halde vakt over han, men han sleit banda, og den vonde ånda jaga han ut i øydemarka.
30. «Kva er namnet ditt?» spurde Jesus. «Legion,» svara han, for det var mange vonde ånder som hadde fare inn i han.
31. Og dei bad Jesus at han ikkje måtte senda dei ned i avgrunnen.
32. No gjekk det ein stor svineflokk og beitte der på fjellet, og dei vonde åndene bad om å få fara inn i dei. Det gav han dei lov til.