8. Då sa Jesus til dei: «Så seier heller ikkje eg dykk kva fullmakt eg har til å gjera dette.»
9. Så tok han til å tala til folket og fortalde dei denne likninga:«Det var ein gong ein mann som planta ein vingard og leigde han bort til nokre vindyrkarar. Så drog han ut or landet og skulle vera borte i lang tid.
10. Då tida kom, sende han ein tenar til paktarane og ville få sin del av avlinga. Men dei slo han og lét han gå tomhendt bort.
11. Då sende eigaren ein annan tenar; men dei slo han òg, spotta han og lét han gå tomhendt bort.
12. Endå ein tredje sende han, og han slo dei til blods, og så kasta dei han ut.
13. Kva skal eg no gjera? tenkte han som åtte vingarden. Jau, eg vil senda son min, som eg har så kjær; han har dei nok age for.
14. Men då vindyrkarane fekk sjå sonen, samrådde dei seg med kvarandre og sa: Der har vi arvingen! Lat oss slå han i hel, så vert arven vår.
15. Så kasta dei han ut or vingarden og slo han i hel.Kva skal no vingardsherren gjera med desse paktarane?
16. Han skal koma og gjera ende på dei og la andre få vingarden.» Då sa dei som høyrde på: «Det må aldri henda!»
17. Men han såg på dei og sa: «Kva tyder då dette som står skrive:Den steinen bygningsmennene ¬vraka,har vorte hjørnestein?
18. Kvar den som fell mot denne steinen, skal skada seg. Men den som steinen fell på, skal verta knust.»
19. Dei skriftlærde og overprestane ville gjerne leggja hand på han med det same, for dei skjøna at det var dei han sikta til med denne likninga. Men dei torde ikkje for folket.
20. Sidan gjætte dei på han og sende ut folk som skulle lura på han. Dei skulle lata som dei var fromme menn og prøva å fanga han i ord, så dei kunne få gje han over til styremaktene og landshovdingen.