19. Dei skriftlærde og overprestane ville gjerne leggja hand på han med det same, for dei skjøna at det var dei han sikta til med denne likninga. Men dei torde ikkje for folket.
20. Sidan gjætte dei på han og sende ut folk som skulle lura på han. Dei skulle lata som dei var fromme menn og prøva å fanga han i ord, så dei kunne få gje han over til styremaktene og landshovdingen.
21. Dei spurde han: «Meister, vi veit at du talar og lærer rett. Du gjer ikkje skil på folk, men lærer i sanning Guds veg.
22. Sei oss: Er det rett å svara skatt til keisaren, eller er det ikkje?»
23. Men han merka baktankane deira og sa til dei:
24. «Vis meg ein denar! Kven sitt bilete og namn er dette?» «Keisarens,» svara dei.
25. Då sa han til dei: «Så gjev då keisaren det som keisarens er, og Gud det som Guds er.»
26. Dei greidde ikkje å fella han på noko han sa medan folket høyrde på; dei berre undra seg over svaret og tagde.
27. Så kom det nokre saddukearar til Jesus; det er dei som seier at dei døde ikkje skal stå opp. Og dei la fram for han dette spørsmålet:
28. «Meister, Moses har gjeve oss denne føresegna: Om ein gift mann døyr, og han ikkje har born, skal bror hans gifta seg med enkja og halda oppe ætta åt bror sin.
29. No var det sju brør. Den eldste tok seg ei kone, men døydde barnlaus.