17. og han tenkte med seg: «Kva skal eg gjera? Eg har ikkje rom åt grøda mi.
18. Jau, no veit eg det: Eg vil riva ned løene mine og byggja dei større, og der vil eg samla kornet og alt det eg elles eig.
19. Og så vil eg seia til meg sjølv: No har du mykje godt liggjande for mange år. Unn deg ro, et, drikk og ver glad!»
20. Men Gud sa til han: «Du dåre! I denne natt krev dei livet ditt av deg. Kven skal då ha det du har samla?»
21. Såleis går det med den som samlar seg skattar og ikkje er rik i Gud.
22. Difor seier eg dykk, sa han til læresveinane:Syt ikkje for livet, kva de skal eta, eller for kroppen, kva de skal kle dykk med.
23. Livet er meir enn maten og kroppen meir enn kleda.
24. Sjå på ramnane! Dei sår ikkje og haustar ikkje, dei har korkje matbu eller løe, men Gud føder dei likevel. Kor mykje meir er ikkje de enn fuglane!
25. Kven av dykk kan med all si sut leggja ei alen til si livslengd?
26. Når de ikkje eingong maktar så lite, kvifor syter de då for alt det andre?
27. Sjå på liljene! Dei spinn ikkje og vev ikkje, men eg seier dykk: Ikkje eingong Salomo i all sin herlegdom var kledd som ei av dei.
28. Når Gud såleis kler graset på marka, det som står i dag og vert kasta i omnen i morgon, kor mykje meir skal han ikkje då kle dykk, de lite truande!
29. Ver ikkje ottefulle, og tenk ikkje berre på kva de skal eta og kva de skal drikka.
30. For det er noko alle folk på jorda spør etter. Men Far dykkar veit at de treng dette.
31. Søk heller hans rike, så skal de få dette attåt.
32. Ottast ikkje, du vesle flokk! Det er Far dykkars vilje å gje dykk riket.
33. Sel det de eig, og gjev pengane til dei fattige. Få dykk pungar som ikkje kan slitast ut, ein uforgjengeleg skatt i himmelen, der tjuvar ikkje kjem til, og mòl ikkje øyder.
34. For der skatten din er, der vil hjarta ditt òg vera.
35. Spenn beltet om livet og lat lampene brenna!
36. Ver lik tenarar som ventar herren sin heim frå gjestebod, og står ferdige til å lata opp så snart han kjem og bankar på.