19. og spurde: «Er dette dykkar son, han som de seier er fødd blind? Korleis har det seg då at han kan sjå?»
20. Foreldra svara: «Vi veit at dette er vår son, og at han er fødd blind.
21. Men korleis det har seg at han no kan sjå, det veit vi ikkje; og heller ikkje veit vi kven som har opna augo hans. Spør han sjølv! Han er gamal nok til å svara for seg.»
22. Dette sa dei fordi dei var redde jødane. For jødane hadde alt vorte samde om at den som sanna at Jesus var Messias, skulle støytast ut or synagoga.
23. Difor sa foreldra hans: «Han er gamal nok, spør han sjølv!»
24. Andre gongen henta dei han som hadde vore blind, og sa til han: «Gjev Gud ære og tilstå! Vi veit at denne mannen er ein syndar.»
25. Han svara: «Om han er ein syndar, det veit eg ikkje. Men eitt veit eg: Eg var blind, og no ser eg.»
26. «Kva gjorde han med deg?» spurde dei. «Korleis opna han augo dine?»
27. «Eg har alt sagt dykk det,» sa han, «og de ville ikkje høyra på meg. Kvifor vil de høyra det om att? Kan henda de òg vil verta læresveinane hans?»
28. Dei skjelte han ut og sa: «Du er hans læresvein, vi er læresveinane til Moses.
29. Vi veit at Gud har tala til Moses, men om denne mannen veit vi ikkje kvar han er ifrå.»
30. «Det er då underleg,» sa mannen, «at de ikkje veit kvar han er ifrå, endå han har opna augo mine.