5. «Kvifor vart ikkje denne salven seld for tre hundre denarar og pengane gjevne til dei fattige?»
6. Dette sa han ikkje fordi han hadde omsut for dei fattige, men fordi han var ein tjuv. Det var han som hadde pengepungen, og han tok av det som vart lagt der.
7. Men Jesus sa: «Lat henne vera! Ho har gøymt salven til gravferdsdagen min.
8. Dei fattige har de alltid hjå dykk, men meg har de ikkje alltid.»
9. Den store mengda av jødar som var samla, fekk no vita at Jesus var i Betania. Og dei kom dit, ikkje berre for Jesu skuld, men òg for å sjå Lasarus som han hadde vekt opp frå dei døde.
10. Då la overprestane planar om å drepa Lasarus òg,
11. for mange av jødane drog dit for hans skuld og kom til tru på Jesus.
12. Dagen etter spurdest det i den store folkehopen som var komen til høgtida, at Jesus var på veg inn i Jerusalem.
13. Då tok dei palmegreiner og gjekk til møtes med han og ropa:Hosianna!Velsigna vere han som kjem, ¬i Herrens namn,Israels konge!
14. Jesus fann seg eit ungt esel og sette seg på det, som det står skrive:
15. Ottast ikkje, Sions dotter!Sjå, kongen din kjemridande på ein eselfole.
16. Dette skjøna ikkje læresveinane med det same; men då Jesus var herleggjord, kom dei i hug at dette var skrive om han, og at dei hadde helsa han så.
17. Alle som hadde vore med han då han ropa Lasarus ut or grava og vekte han opp frå dei døde, vitna om det dei hadde sett.
18. Difor var det òg at folket drog ut til møtes med han; for dei hadde fått høyra at han hadde gjort dette teiknet.
19. Men farisearane sa seg imellom: «Der ser de, det nyttar ikkje. Heile verda flyg etter han.»
20. No var det nokre grekarar mellom dei som var komne til Jerusalem for å tilbe på høgtida.
21. Dei kom til Filip, som var frå Betsaida i Galilea, og sa: «Herre, vi ville gjerne få sjå Jesus.»