22. Filip kom og fortalde det til Andreas, og Andreas og Filip gjekk og sa det til Jesus.
23. Jesus svara: «Timen er komen då Menneskesonen skal herleggjerast.
24. Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: Fell ikkje kveitekornet i jorda og døyr, er og vert det berre eitt korn. Men døyr det, gjev det stor grøde.
25. Den som elskar livet sitt, misser det; men den som hatar livet sitt i denne verda, skal berga det og få evig liv.
26. Om nokon vil tena meg, må han fylgja meg, og der eg er, der skal tenaren min òg vera. Den som tener meg, han skal Faderen æra.
27. No er sjela mi fylt av angst. Men skal eg så seia: Far, frels meg frå denne stunda? Nei, til denne stunda skulle eg koma.
28. Far, herleggjer namnet ditt!» Då kom det ei røyst frå himmelen: «Eg har herleggjort det og skal atter herleggjera det.»
29. Folket som stod der, høyrde det og sa at tora hadde slege. Andre sa: «Det var ein engel som tala til han.»
30. Då sa Jesus til dei: «Det var ikkje for mi skuld denne røysta lydde, men for dykkar.
31. No fell det dom over denne verda, no skal hovdingen over denne verda kastast ut.
32. Og når eg vert opplyft frå jorda, skal eg dra alle til meg.»
33. Dette sa han for å syna kva slag død han skulle få.
34. Då sa folket: «Vi har høyrt at det står i lova at Messias skal leva til evig tid. Korleis kan du då seia at Menneskesonen skal lyftast opp? Kven er denne Menneskesonen?»
35. Jesus svara: «Endå ei lita stund er ljoset mellom dykk. Gå så lenge de har ljoset, så ikkje mørkret skal falla på dykk. Den som går i mørkret, veit ikkje kvar han kjem av.
36. Tru på ljoset så lenge de har ljoset, så de kan verta born åt ljoset.» Då Jesus hadde sagt dette, gjekk han bort og løynde seg for dei.
37. Endå han hadde gjort så mange teikn for augo deira, trudde dei ikkje på han.
38. For det skulle oppfyllast, det ordet som profeten Jesaja har tala:Herre, kven trudde ¬bodskapen vår,og kven vart Herrens makt ¬openberra for?
39. Difor kunne dei ikkje tru; for ein annan stad seier Jesaja: