4. Men då tida var fullkomen, sende Gud Son sin, fødd av ei kvinne, fødd under lova.
5. Han skulle kjøpa dei frie som var under lova, så vi kunne få barnekår.
6. Og sidan de er born, har Gud gjeve sin Sons Ande i hjarto våre, og Anden ropar: «Abba, Far!»
7. Difor er du ikkje lenger træl, men son. Og er du son, då er du òg arving, innsett av Gud.
8. Den tid de ikkje kjende Gud, træla de under gudar som i røynda ikkje er gudar.
9. Men no når de kjenner Gud, ja, det som meir er, når de er kjende av Gud, korleis kan de no på nytt venda attende til desse veike og fattigslege grunnkreftene i verda? Vil de atter træla under dei?
10. De aktar nøye på dagar og månader, høgtider og år.
11. Eg er redd at alt strevet mitt med dykk har vore fåfengt.
12. Eg bed dykk, brør: Ver som eg, for eg har vorte som de. De har ikkje gjort meg urett.
13. De veit då korleis det gjekk til at eg forkynte evangeliet for dykk fyrste gongen. Det kom av at eg var sjuk.
14. Men de lét dykk ikkje freista av dette til å vanvørda eller avsky meg; de tok imot meg som ein engel frå Gud, ja, som Kristus Jesus sjølv.
15. Har de gløymt kor glade de var då? Det vitnemålet gjev eg dykk at de gjerne hadde rive ut augo og gjeve meg, om det var mogeleg.
16. Har eg no vorte ein fiende fordi eg seier dykk sanninga?