14. Men de lét dykk ikkje freista av dette til å vanvørda eller avsky meg; de tok imot meg som ein engel frå Gud, ja, som Kristus Jesus sjølv.
15. Har de gløymt kor glade de var då? Det vitnemålet gjev eg dykk at de gjerne hadde rive ut augo og gjeve meg, om det var mogeleg.
16. Har eg no vorte ein fiende fordi eg seier dykk sanninga?
17. Dei andre er etter dykk med ein iver som ikkje er av det gode. Men dei vil skilja dykk ut og gjera dykk til sine tilhengjarar.
18. Det er vel og bra at somme legg iver for dagen, og ikkje berre når eg er hjå dykk, men det må alltid vera ein iver for det gode.
19. Mine born, som eg atter føder med smerte til dess Kristus vinn skapnad i dykk!
20. Eg skulle ynskja eg var hjå dykk så eg kunne tala til dykk på ein annan måte, for eg er reint i beit med dykk.
21. Sei meg, de som vil vera under lova: Høyrer de ikkje på lova?
22. Det står skrive at Abraham hadde to søner, ein med trælkvinna og ein med den frie kvinna.
23. Son til trælkvinna er fødd på vanleg måte, son til den frie kvinna er fødd etter Guds lovnad.
24. Dette har ei djupare meining. Dei to kvinnene står for to pakter. Den eine, Hagar, er pakta frå Sinai-fjellet; ho føder til trældom.
25. Hagar står for Sinai-fjellet i Arabia og svarar til det Jerusalem som no er, og det lever i trældom med sine born.
26. Men det Jerusalem som er der oppe, er fritt, og det er mor vår. For det står skrive: