13. De har høyrt om korleis eg fór fram medan eg levde som jøde, kor nådelaust eg forfylgde Guds kyrkje og gjorde mitt beste for å rydja henne ut.
14. Eg gjekk lenger i jødedomen enn mange av jamaldringane i folket mitt og var endå meir brennhuga for tradisjonane frå fedrane.
15. Men Gud, som valde meg ut frå mors liv og kalla meg ved sin nåde, sette seg føre
16. å openberra sin Son for meg, for at eg skulle forkynna evangeliet om han for folkeslaga. Då spurde eg ikkje menneske til råds.
17. Heller ikkje drog eg opp til Jerusalem, til dei som var apostlar før meg. Eg fór til Arabia, og sidan vende eg attende til Damaskus.
18. Fyrst tre år seinare drog eg til Jerusalem; eg ville spørja meg føre hjå Kefas, og eg vart verande hjå han i fjorten dagar.
19. Nokon annan av apostlane vitja eg ikkje, berre Jakob, Herrens bror.
20. Det eg her skriv til dykk, er sant, Gud veit at eg ikkje lyg.
21. Sidan kom eg til Syria og Kilikia.
22. Dei kristne kyrkjelydane i Judea kjende meg ikkje personleg.
23. Dei hadde berre høyrt at det vart sagt: Han som før forfylgde oss, forkynner no sjølv den trua han freista å rydja ut.