24. Men for dykkar skuld er det meir naudsynt at eg får leva.
25. Det er eg viss på, og difor veit eg at eg skal få leva og vera hjå dykk alle og hjelpa dykk til framgang og glede i trua.
26. Og når eg kjem til dykk att, skal de i Kristus Jesus få rikeleg grunn til å prisa dykk lukkelege for mi skuld.
27. Så gjeld det berre at de lever eit liv som er Kristi evangelium verdig. Anten eg no kjem og sjølv ser dykk, eller eg er borte, så lat meg få høyra at de står faste i éin Ande og samhuga strider for trua på evangeliet,
28. og ikkje på nokon måte lèt dykk skræma av motstandarane. Dette er eit varsel frå Gud sjølv, for dei om fortaping, men for dykk om frelse.
29. Dykk vart det gjeve, ikkje berre å tru på Kristus, men òg å lida for han.
30. De har den same striden som de såg at eg hadde, og som de no høyrer at eg har.