2. Medan vi er her, sukkar og lengtar vi etter å verta overkledde med vår bustad frå himmelen.
3. For når vi er kledde i den, skal vi ikkje verta ståande nakne.
4. Så lenge vi er i vårt jordiske telt, sukkar vi under børa. For vi vil ikkje verta avkledde, men overkledde, så det døyelege kan verta gløypt av livet.
5. Den som har gjort oss budde til dette, er Gud, som har gjeve oss Anden til pant.
6. Difor er vi alltid frimodige, endå vi veit at så lenge vi er heime i lekamen, er vi borte frå Herren.
7. For vi ferdast i tru, ikkje i syn.
8. Men vi er ved godt mot og vil heller flytta bort frå lekamen og heim til Herren.
9. Difor, anten vi er heime eller borte, set vi vår ære i å vera han til hugnad.
10. For vi skal alle fram for Kristi domstol, så kvar kan få att for det han har gjort medan han var i lekamen, anten godt eller vondt.
11. Fordi vi kjenner otten for Herren, prøver vi å vinna menneske, medan livet vårt ligg ope for Gud. Eg vonar òg at det ligg ope for dykkar samvit.
12. Vi kjem ikkje atter til dykk med lovord om oss sjølve, men vi gjev dykk høve til å rosa dykk av oss, så de kan ha noko å svara dei som skryter av det dei er i det ytre og ikkje i hjarta.