21. Med skam må eg vedgå at vi i så måte har vore altfor veike. Men det som dei andre vågar – eg talar som i vitløyse – det kan vel eg òg våga.
22. Er dei hebrearar? Eg òg. Er dei israelittar? Eg òg. Er dei av Abrahams ætt? Eg òg.
23. Er dei Kristi tenarar? Eg talar som ein vitlaus mann: Eg er det endå meir. Eg har hatt større strev, fått fleire slag, vore oftare i fengsel, mang ein gong i dødsfare.
24. Av jødane har eg fem gonger fått dei førti slaga på eitt nær.
25. Tre gonger vart eg piska, ein gong steina, tre gonger leid eg skipbrot, og ein gong dreiv eg eit heilt døger ikring på havet.
26. Ofte var eg på ferder, i fare på elvar, i fare mellom røvarar, i fare mellom landsmenn, i fare mellom utlendingar, i fare i byar, i fare i øydemark, i fare på hav, i fare mellom falske brør,
27. i slit og strev, ofte i nattevòke, i svolt og torste, ofte fastande og utan klede i kulden.
28. Attåt alt det andre har eg det som dagleg ligg på meg, omsuta for alle kyrkjelydane.
29. Kven er veik utan at eg òg vert veik? Kven fell utan at det brenn i meg?