15. Men vil den vantruande skilja seg, så lat han gjera det. I slike høve er ikkje ein kristen mann eller ei kristen kone bundne. Gud har kalla oss til fred.
16. For kva veit du, kone, om du kan berga mannen din? Og kva veit du, mann, om du kan berga kona di?
17. Elles bør kvar og ein halda fram der Herren har sett han i livet, der han var då Gud kalla han. Denne føresegna gjev eg i alle kyrkjelydane.
18. Var ein mann omskoren då han vart kalla, skal han ikkje gjera noko med det. Var ein mann uomskoren då han vart kalla, skal han ikkje la seg omskjera.
19. Det har ikkje noko å seia om ein er omskoren eller ikkje, men om ein held Guds bod.
20. Kvar og ein skal verta verande i det kall han hadde då han vart kalla.
21. Var du træl då du vart kalla? Ta ikkje det så tungt! Men kan du verta fri, så vel heller det.
22. For den som var træl då Herren kalla han, han er Herrens frigjevne. På same måte har den som var fri mann då han vart kalla, vorte Kristi træl.
23. De er kjøpte, og prisen er betalt. Så vert ikkje trælar for menneske.
24. Ja, brør, kvar og ein skal verta verande i det stand han var i då han vart kalla, og han skal vera der for Gud.
25. Om dei ugifte har eg ikkje noko bod frå Herren. Men eg seier mi meining, sidan eg av Herren har fått miskunn til å vera tru.
26. På grunn av den trengselstida vi lever i, meiner eg at det er godt for eit menneske at det vert verande ugift.
27. Er du bunden til ei kone, så prøv ikkje å verta fri. Er du ikkje bunden, så prøv ikkje å finna deg ei kone.
28. Men om du gifter deg, syndar du ikkje; og om ei ung jente gifter seg, syndar ho ikkje. Men dei som det gjer, kjem til å møta mange vanskar, og eg ville gjerne spara dykk.