19. For det står skrive:Eg vil tyna visdomen hjå dei viseog gjera til inkjes klokskapen ¬hjå dei kloke.
20. Kvar er ein vismann, kvar er ein skriftlærd, kvar er ein granskar av denne verda? Har ikkje Gud synt at verdsens visdom er dårskap?
21. For då verda ikkje nytta visdomen til å læra Gud å kjenna gjennom Guds visdom, fann Gud det for godt å frelsa dei som trur, ved den dårskapen vi forkynner.
22. For jødar spør etter teikn, og grekarar søkjer visdom,
23. men vi forkynner den krossfeste Kristus. Jødar støyter seg på det, og heidningar held det for dårskap;
24. men for dei som er kalla, både jødar og grekarar, er Kristus Guds kraft og Guds visdom.
25. For Guds dårskap er visare enn visdomen åt menneska, og Guds vanmakt er sterkare enn styrken åt menneska.
26. Tenk på kven de sjølve er, brør, de som vart kalla: ikkje mange vise, menneskeleg tala, og ikkje mange mektige eller høgætta.
27. Men det som går for å vera uforstandig i verda, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera dei vise til skammar. Det som vert rekna for veikt i verda, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera det sterke til skammar.
28. Det som står lågt i verda, det som vert vanvørdt, det som ingen ting er, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera til inkjes det som er noko,
29. for at ikkje noko menneske skal rosa seg for Gud.
30. De er hans verk ved Kristus Jesus, han som har vorte vår visdom frå Gud, vår rettferd, helging og utløysing,
31. så det kan vera som det står skrive: Den som rosar seg, skal rosa seg i Herren.