5. Dei er av verda, difor er òg deira tale av verda, og verda høyrer på dei.
6. Men vi er av Gud, og den som kjenner Gud, høyrer på oss. Den som ikkje er av Gud, høyrer ikkje på oss. Såleis kan vi skilja sannings-ånda frå villfarings-ånda.
7. De kjære, lat oss elska kvarandre! For kjærleiken er frå Gud, og den som elskar, er fødd av Gud og kjenner Gud.
8. Den som ikkje elskar, har aldri kjent Gud, for Gud er kjærleik.
9. Og Guds kjærleik vart openberra mellom oss då han sende sin einborne Son til verda så vi skulle ha liv ved han.
10. Kjærleiken er ikkje det at vi har elska Gud, men at han har elska oss og sendt Son sin til soning for syndene våre.
11. De kjære, har Gud elska oss så, då er vi òg skuldige å elska kvarandre.
12. Ingen har nokon gong sett Gud, men dersom vi elskar kvarandre, vert Gud verande i oss, og hans kjærleik har vorte fullenda i oss.
13. At vi er i han, og han i oss, det veit vi fordi han har gjeve oss av sin Ande.
14. Og vi har sett og vitnar at Faderen har sendt Sonen til frelsar for verda.
15. Den som sannar at Jesus er Guds Son, i han vert Gud verande og han i Gud.
16. Vi har lært å kjenna den kjærleiken Gud har til oss, og vi har trutt på den. Gud er kjærleik, og den som vert verande i kjærleiken, vert verande i Gud og Gud i han.
17. Det er målet som kjærleiken har for oss, at vi skal ha frimod på domedag; for som han er, slik er vi òg, midt i denne verda. Det finst ikkje otte i kjærleiken.