7. Eg sa: ¬«Berre du ville ottast megog ta imot lærdom!»Så skulle byens bustader ¬ikkje verta øydelagdeog mi straff ¬aldri koma over han.Men dei synda seint og tidlegog gjorde berre vondt.
8. Difor, venta på meg,lyder ordet frå Herren,til eg står fram ¬som vitne mot dei.For det er min rett å samla folkog føra saman kongerikeog renna ut min harme over dei,all min brennande vreide.For i min brennhugskal eg øyda heile jorda.
9. Då vil eg skapa folka omog gje dei reine lipper,så dei alle kallar på Herrenog samlyndte tener han.
10. Frå landet bortanfor elvane ¬i Nubiaskal mitt spreidde folk ¬som tilbed meg,koma til meg med offergåver.
11. Den dagen skal du ikkje ¬skjemmast lengerover alle brotsverk ¬du gjorde mot meg.For då tek eg bort ifrå degdei som jublar i hovmod.Du skal ikkje meir vera stor ¬og stolther på mitt heilage fjell.
12. Eg leiver i degeit armt og audmjukt folk.Dei skal setja si lit ¬til Herrens namn,
13. dei som er att av Israel.Dei gjer ingen urett meirog talar ikkje lygn.Det finst ingen svikefull tale ¬i deira munn.Dei går på beite og kviler trygt,det er ingen som skræmer dei.
14. Set i og jubla, Sions dotter!Rop av fryd, Israel!Gled deg, Jerusalems dotter,og jubla av heile ditt hjarta!
15. Herren har fria deg ¬frå straffedomenog teke bort dine fiendar.Herren, Israels konge, ¬er hjå deg,du skal ikkje lenger vera redd ¬noko vondt.
16. Den dagen skal dei seia ¬til Jerusalem:Ver ikkje redd, Sion!Lat ikkje hendene siga!