7. Då Boas hadde ete og drukke og var komen i godlag, gjekk han og la seg attmed kornhaugen. Då kom ho stilt, lyfte på teppet og la seg nedmed føtene hans.
8. Midnattstider kvakk mannen til. Han bøygde seg framover, og så fekk han sjå at det låg ei kvinne nedmed føtene hans.
9. «Kven er du?» spurde han. «Eg er Rut, tenestkvinna di,» svara ho. «Brei kappa di over meg, for du er løysingsmann.»
10. Då sa han: «Herren velsigne deg, dotter mi! Du har vist endå større truskap no enn før, sidan du ikkje har gått etter dei unge mennene, korkje dei fattige eller dei rike.
11. Så ver ikkje redd, dotter mi! Alt det du seier, vil eg gjera for deg; for alt folket her på staden veit at du er ei bra kvinne.
12. Det er sant at eg er løysingsmann; men det finst ein annan løysingsmann som er nærare enn eg.
13. Ver her i natt! Og vil han løysa deg i morgon, så lat han det! Men har han ikkje hug til å løysa deg, skal eg gjera det, så sant Herren lever! Ligg berre her til morgons!»
14. Så vart ho liggjande nedmed føtene hans til morgons, men stod opp før det vart så ljost at folk kunne kjenna kvarandre. Han tenkte: «Det må ikkje spørjast at kvinna kom hit til treskjevollen.»
15. Sidan sa han: «Kom hit med den kappa du har på deg, og hald henne fram!» Så heldt ho kappa fram, og han mælte opp seks mål bygg og la det på henne. Dermed gjekk han inn i byen.